หมวดหมู่: ๊UFABETWINS

ดาร์เรน แอนเดอร์ตันเชื่อว่าอังกฤษมีคุณภาพในการเอาชนะเยอรมนี

และได้สนับสนุนแฮร์รี่เคนให้รักษาตำแหน่งของเขาไว้แม้ว่ากองหน้าสเปอร์สจะดิ้นรนเพื่อฟอร์มในช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา ดาร์เรน แอนเดอร์ตัน อดีตกองกลางของท็อตแน่ม ฮ็อตสเปอร์ หนุนหลังกัปตันทีมชาติอังกฤษ แฮร์รี่ เคน และทีมชาติอังกฤษ เพื่อเอาชนะเยอรมนีที่เวมบลีย์

อย่างไรก็ตาม เขาได้เตือน ว่าการขาด บริการของ นักเตะวัย 27 ปีที่ได้รับจากการ แข่งขันชิง แชมป์แห่ง ชาติยุโรป ในช่วงซัมเมอร์ นี้สำหรับ อังกฤษนั้น “น่าเป็นห่วง”

อังกฤษได้ ทำงานเบา ๆ ของยูโร 2020 โดยเป็นอันดับต้น ๆ ของกลุ่มหลังจากชนะสองครั้งและเสมอหนึ่งครั้งโดยไม่เสียประตูในกระบวนการ บ้านผลบอล

ฝ่ายของ Gareth Southgateเอาชนะทั้งโครเอเชียและสาธารณรัฐเช็ก 1-0 ในขณะที่พวกเขาเสมอ 0-0 ที่ Wembley กับสกอตแลนด์ แต่ตอนนี้ต้องเผชิญกับศัตรูเก่าของเยอรมนีในรอบ 16 ทีมสุดท้ายในวันอังคารและแอนเดอร์ตันคิดว่าอังกฤษสามารถเอาชนะชาวเยอรมันที่เวมบลีย์ได้ แม้ว่าเขาจะ

ในการพูดคุย กับGentingBetเขากล่าวว่า: “เรามีคุณสมบัติ ในการเอา ชนะชาว เยอรมันได้ อย่างแน่นอน ในขณะที่ พวกเขาเป็น ทีมที่มี คุณภาพ ฉันไม่รู้สึกว่า พวกเขาแข็ง แกร่งเหมือน ทีมในเยอรมนี ที่เราเคยเห็น ในอดีต เราได้เห็น ในรอบ แบ่งกลุ่ม อย่างน้อย เกมสุดท้าย ของพวกเขากับ ฮังการี ที่พวกเขา เอาชนะได้

“พวกเขาเล่น ได้ดีในเกม กับโปรตุเกส แต่ผมใส่ มันลงไป ในบางส่วน กับสิ่งที่ ผมคิดว่า เป็นทีม ที่ย่ำแย่จาก โปรตุเกส พวกเขาปล่อย ให้ตัวเอง เปิดกว้างเกินไป ฉันคิดว่าอังกฤษ จะโชว์ฟอร์ม ได้อย่างแข็ง แกร่งอีกครั้ง โจมตีพวกเขาด้วยการโต้กลับ และทำให้เกิดปัญหาต่างๆ กับพวกเขา

“ดูจากการที่ Group of Death ดำเนินไปและทีมที่ผ่านเข้ารอบจากกลุ่มนั้น เยอรมนีน่าจะเป็นทีมที่ผมอยากเล่น ใช่ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะหาเวลาชนะเสมอ แต่ผมเชื่อว่านี่คือทีมจากเยอรมันที่เราสามารถเอาชนะได้ ไม่ต้องสงสัยเลย”

อังกฤษมีแนวรับที่แข็งแกร่งอย่างเห็นได้ชัด มากกว่าที่ผู้เชี่ยวชาญคาดการณ์ไว้ก่อนการแข่งขันจะเริ่มขึ้น สิ่งนี้เกิดขึ้นด้วยต้นทุนที่ทีมทำประตูได้เพียงสองประตูในสามนัด ถึงแม้ว่าสองในนั้นจะเป็นชัยชนะ 1-0 ซึ่งการเผชิญหน้านั้นดีมาก

ผู้เชี่ยวชาญ ด้านฟุตบอลบางคนจะแบ่งปันความคิดเห็นว่าคุณไม่จำเป็นต้องเล่นให้ดีเพื่อชนะการแข่งขันที่ตรงจุด แม้ว่าคุณจะต้องทำประตูก็ตาม

หนึ่งในการวิพากษ์วิจารณ์ หลักในช่วงสอง สามสัปดาห์ที่ ผ่านมาคือการ ที่แฮร์รี่ เคนเครื่อง รางของขลังไม่ สามารถวางลูก บอลไว้ที่ด้านหลังตาข่าย ซึ่งเป็นกระบวนการที่

ตรงไปตรงมาสำหรับผู้ชนะรองเท้าทองคำในพรีเมียร์ลีก แต่ Anderton เห็นด้วยกับGlenn Hoddle อดีตหัวหน้าทีมท็อตแนมและคิดว่า Kane จะพบกับฟอร์มในช่วงที่น่าพิศวงของการแข่งขัน

“ผมไม่ได้กังวลเกี่ยวกับฟอร์มของแฮร์รี่ เคน แต่ผมกังวลเกี่ยวกับบริการที่เขาได้รับมากกว่า” เขากล่าว

“ด้วยคุณภาพ เกมรุกในทีม การขาดโอกาส สร้างสรรค์ สำหรับแฮร์รี่จึง เป็นความกังวล ในทางกลับกัน อังกฤษดู แข็งแกร่งมาก ซึ่งเป็นเกมรับที่น่ากังวลสำหรับบางคนที่จะเข้าร่วมทัวร์นาเมนต์

“เรา [อังกฤษ] ได้พรากจาก คุณภาพเกมรุก ของเราไป แต่ก็แข็งแกร่งขึ้น ซึ่งในทัวร์ นาเมนต์ก็ ไม่ได้เลว ร้ายอะไร ฉันไม่เห็นสถานการณ์ที่แกเร็ธ [เซาธ์เกต] ละทิ้งแฮร์รี่ และใครก็ตามที่แทนที่แฮร์รี่จะต้องเผชิญกับปัญหาแบบเดียวกันกับที่เขามี ขาดโอกาสที่จะสร้าง

“แฮร์รี่ทำมาก กว่าแค่ทำ ประตูได้เช่นกัน เขาเชื่อมโยง การเล่นที่ยอดเยี่ยม ทำประตูให้คนอื่น และฉันคิด ว่าสิ่งที่ดีที่ สุดของแฮร์รี่ยังคงต้องมาที่ทัวร์นาเมนต์” แม้ว่า Kane จะยังไม่ออกจากจุดสำคัญ

แต่ผลงานของเขาในนัดที่แล้วกับสาธารณรัฐเช็กก็มีแนวโน้มดีขึ้นมาก โดยกองหน้าของสเปอร์สสามารถยิงได้ไม่กี่นัด และเชื่อมโยงกับคู่ปรับของลอนดอนเหนืออย่าง บูคาโย่ ซาก้า และแอสตัน วิลล่า แจ็ค กรีลิช ซึ่งถูกเกณฑ์เข้าข้าง

อังกฤษเริ่มเตะเวลา 17.00 น. ในวันอังคารกับเยอรมนี โดยมีตำแหน่งในรอบก่อนรองชนะเลิศยูโร 2020 ที่เดิมพัน https://www.ufabetwins.com/

Kane คาดว่าจะ ได้รับการ พยักหน้าเพื่อนำ Three Lions ออกสู่สนาม Wembley โดย Anderton ยังสนับสนุน Saka และ Grealish เพื่อดำเนินการ ต่อจากจุดที่พวกเขา ทิ้งไว้ในเกมกลุ่มสุดท้าย

UFABETWINS เทพนิยาย มักจะบอกเล่าเรื่องของมหาบุรุษที่เกิดมาพร้อมกับพละกำลังที่เหนือมนุษย์มนา ฆ่ายักษ์ หักด่านกองทัพด้วยตัวคนเดียว และปลิดชีพอสูรอะไรเทือกนั้น

แต่นี่คือเรื่องจริง โหดจริง ที่มีคนบันทึกไว้ เรื่องราวย้อนไปสมัยที่มนุษย์เริ่มแข่งขันกีฬาโอลิมปิกกัน และเขาคือที่หนึ่งของโลกในด้านศิลปะการต่อสู้ ชื่อของเขาคือ “ไมโล” แชมป์มวยปล้ำโอลิมปิกโบราณ 6 สมัยซ้อน ยามโหดเขาโหดเหลือเชื่อ และในวันที่เขาตาย มันก็ช่างง่ายดายเสียเหลือเกิน ราวกับเป็นหนังตลกเลยทีเดียว นี่คือเรื่องของ ไมโล แห่งโครตอน สุดยอดนักกีฬา และสุดยอดนักรบ ที่เป็นตัวแทนแห่งความมานะพยายาม ติดตามได้ที่นี่ ตำนานแห่งโครตอน 650 ปี

ก่อนคริสตกาล มีเรื่องราวของเมืองเมืองหนึ่งชื่อว่า “โครตอน” เมืองนี้ปัจจุบันอยู่ทางตอนใต้ของประเทศอิตาลี ทว่า ณ เวลานั้น โครตอน ถือเป็นเมืองอาณานิคมของอาณาจักรกรีกโบราณ เมืองแห่งนี้มีหน้าที่ส่งเครื่องบรรณาการให้กับกรีก และจุดเด่นที่สุดของพวกเขาไม่ใช่ อาหาร, เครื่องนุ่งห่ม หรือสมบัติแต่อย่างใด เพราะสินค้าส่งออกอันดับ 1 ของ โครตอน คือ “นักกีฬา” นั่นเอง ย้อนกลับไปยุคนั้น นักกีฬาก็เปรียบเสมืองกำลังพลของกองทัพ

พวกนักกีฬาจะมีร่างกายแข็งแกร่ง ในการลงแข่งขันต่างๆ นักกีฬาเหล่านี้จะเป็นตัวบ่งชี้แสนยานุภาพของกองทัพกรีก ซึ่งเวทีสำหรับโชว์ของคือการแข่งขันโอลิมปิกนั่นเอง นักกีฬาคนไหนที่ชนะในการแข่งขันโอลิมปิกโบราณ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นกีฬาเกี่ยวกับการต่อสู้ เขาผู้นั้นจะได้รับการปูนยศและสิทธิพิเศษมากมาย ดังนั้น การเป็นนักกีฬาถือเป็นอาชีพในฝันของชายที่เป็นลูกชาวบ้านแทบทั้งนั้น เพราะถ้าพวกเขาเก่งกีฬา ชีวิตพวกเขาก็เหมือนขึ้นลิฟต์

รวดเดียวได้เป็นคนสำคัญของอาณาจักรราวกับตีตั๋วช้างไปโดยปริยาย ย้อนกลับไปที่ โครตอน เมืองแห่งนักกีฬา เด็กๆที่เมืองนี้เกิดมาพร้อมกับร่างกายที่ใหญ่โตแข็งแรง ใครที่โดดเด่นกว่าก็จะได้รับการจับตามองและเตรียมส่งไปให้กับอาณาจักรใหญ่ ส่วนคนที่ไม่มีพรสวรรค์นั้นมีให้เลือก 2 ทางคือ ยอมแพ้และประกอบอาชีพตามมีตามเกิด หรือพยายามให้มากเพื่อรอโอกาสครั้งใหญ่มาถึง ซึ่งนั่นคือจุดเริ่มต้นทั้งหมดของ “ไมโล” ไมโล คือเด็กตัวเล็กที่อยากจะเป็น

นักกีฬามวยปล้ำเหมือนกับเด็กคนอื่นๆในเมือง และเขาไม่เคยยอมแพ้ ไมโล พยายามฝึกฝนด้วยวิธีต่างๆมากมาย และส่วนใหญ่เด็กคัดทิ้งอย่างเขามักจะถูกหัวเราะเยาะ ซึ่ง ไมโล รู้ดีว่าเขาทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการยอมโดนหัวเราะซ้ำแล้วซ้ำเล่า และเชื่อมั่นในแนวทางของตัวเอง แนวทางการเป็นนักกีฬาของเขาเริ่มจากการ “แบกลูกวัว” หากการคาดเดาไม่คาดเคลื่อน มันคงเปรียบคล้ายกับการยกเวทในยุคโบราณ ไมโล เริ่มใช้วิธีแบกลูกวัวเพิ่งคลอดขึ้นไว้บนบ่า

หลายคนตลก เพราะว่าอุ้มลูกวัวตัวหนักแค่ไม่กี่กิโลกรัมมันจะไปได้อะไรขึ้นมา? แต่ ไมโล คิดไปไกลกว่านั้นเยอะ เขาเลือกอุ้มลูกวัวเพราะเขาตัวเล็ก และยกไหวแค่นั้น แต่สิ่งสำคัญคือเขาจะแบกมันขึ้นบ่าเดินไปไหนมาไหนด้วยในทุกๆวัน ลูกวัวนั้นเป็นสัตว์ที่โตไว น้ำหนักขึ้นง่าย ดังนั้น หมายความว่าถ้าเขาแบกมันขึ้นบ่าทุกวันๆ ร่างกายของเขาจะแข็งแรงขึ้นตามน้ำหนักของวัวอย่างแน่นอน และ ไมโล แบกวัวอยู่อย่างนั้น เป็นเวลาทั้งหมดถึง 4 ปีเต็มๆ

จากลูกวัวกลายเป็นวัววัยเจริญพันธุ์ตัวใหญ่เต็มวัย เช่นเดียวกันกับ ไมโล ที่ตอนนี้เปลี่ยนเสียงหัวเราะกลายเป็นเสียงเงียบกริบเสียแล้ว เพราะร่างกายของเขาเต็มไปด้วยมัดกล้าม แบบที่ใครก็ยากจะเทียบ ไม่ใช่แค่การออกกำลังกายแบบเวทเทรนนิ่งติดต่อกัน 4 ปีเท่านั้น เมนูอาหารแต่ละวันของ ไมโล จัดว่าโหดเข้าขั้นตามขนาดตัวที่ค่อยๆใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ เขากินเนื้อสัตว์ 9 กิโลกรัม, ขนมปัง 9 กิโลกรัม และ ไวน์อีก 10 ลิตรต่อวัน เทียบแคลอรีกับการกินของนักกีฬายุคนี้

คงเยอะไม่ต่างกับ ไมเคิล เฟลป์ส เจ้าของเหรียญทองโอลิมปิกสมัยใหม่มากที่สุดตลอดกาล แถมหลังจากแบกวัวและกินอาหารเสร็จ เขาจะไปฝึกมวยปล้ำอีกจนไม่ได้หลับได้นอน และสุดท้ายในเมืองโครตอน ก็ไม่มีใครทำให้เขามีรอยขีดข่วนได้อีกต่อไป จากนักกีฬาสู่นักรบ เมื่อได้เข้ามาเป็นนักกีฬาที่แข่งขันในกีฬาโอลิมปิกโบราณ ไมโล ยังคงแสดงความมีน้ำอดน้ำทนออกมาเสมอ เพราะความร่ำรวยและชื่อเสียงของการเป็นนักกีฬา นอกจากต้องแลกมาด้วยการฝึก

แบบเหนือมนุษย์แบบเขาแล้ว เขายังต้องเสียสละ “ช่วงชีวิตของตัวเอง” ด้วย การเป็นนักกีฬาในยุคกรีก มีความเศร้าซ่อนอยู่ในความยิ่งใหญ่ เพราะเหล่านักกีฬาที่จะแข่งขันในโอลิมปิก จะถูกแยกออกจากประชาชนทั่วไปอย่างชัดเจน พวกเขาจะต้องไปฝึกซ้อมเป็นระยะเวลายาวนาน มีข้อห้ามมากมาย เช่นห้ามมีปฏิสัมพันธ์กับคนนอกศูนย์ฝึกอบรม ห้ามมีเซ็กซ์ และก่อนแข่งทุกครั้ง พวกเขาจะต้องเปลือยเปล่าและทาตัวด้วยน้ำมันมะกอก เพื่อทำตัวให้เหมือนกับทวยเทพ

มากที่สุด ไมโล อยู่ในโลกอันเงียบเหงาของนักกีฬากรีกอย่างยาวนาน แต่ก็แลกมากับการเป็นแชมป์มวยปล้ำ 6 สมัยซ้อน ความเก่งกาจของ ไมโล ถูกเล่าขานราวกับปีศาจ หลายคำพูดที่พูดถึงเขา ผู้คนในยุคนั้นจะรอดูการปรากฏตัวของเขาบนเวที เพราะ ไมโล จะทำการกินเลือดและเนื้อวัวสดๆเพื่อข่มขวัญคู่ต่อสู้ จากนั้นจะเริ่มโชว์ความแข็งแกร่งไล่ต้อนแบบไม่มีออมมือ ว่ากันว่าเขาเคยบดขยี้คู่ต่อสู้จนตายคามือ และกินเนื้อคู่แข่งของเขามาแล้วอีกด้วย นั่นคือเรื่องราวของ

การเป็นนักกีฬา ซึ่ง ไมโล ไม่เคยได้หยุดแค่นั้น เพราะยศฐาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในหมู่ชายลูกชาวบ้าน คือการได้เป็นแม่ทัพ หรือเป็นทหารในสังกัดของอาณาจักรกรีกนั่นเอง ด้วยความแข็งแกร่งในด้านมวยปล้ำ การปะทะ 1-1 ไม่มีใครเอาเขาลง อีกทั้งในความเงียบเหงาของชีวิตนักกีฬา ไมโล มีเพื่อนแท้คนเดียวคือ อริสโตเติล นักปราชญ์และปรัชญาชื่อดังของโลก โดยความสัมพันธ์เริ่มขึ้นจากการที่ ไมโล ช่วย อริสโตเติล จากการโดนเสาหินหล่นทับ

จากเหตุการณ์วิหารศักดิ์สิทธิ์ถล่มนั่นเอง ความแข็งแกร่งและความมีเส้นสาย ทำให้ ไมโล ได้เข้าไปเป็นทหารในกองทัพ และไต่ระดับจากความโหดจนถูกส่งไปเป็นแม่ทัพของโครตอน บ้านเกิดของเขาเอง ซึ่งบันทึกโบราณของ Diodorus (XII, 9) บอกกล่าวความเทพของกองทัพโครตอนในยุคที่ ไมโล เป็นแม่ทัพว่า “ทหารโครตอน 1 แสนคน สามารถรับมือกับทหารจากไซบาไรท์ ได้ถึง 3 แสนคน เมื่อข้าศึกเข้าประชิดเจ้านักกีฬาที่ชื่อว่า ไมโล

สามารถเอาชนะได้ด้วยความแข็งแกร่งทางกายภาพอันยิ่งใหญ่ ก่อนที่เขาจะยืนปะทะกับทหารคู่ต่อสู่ที่เรียงหน้าเพื่อเป็นคู่มือของเขาโดยไม่หยุดหย่อน” สงครามครั้งนั้น โครตอน เป็นฝ่ายชนะด้วยกำลังที่น้อยกว่าถึง 3 เท่า และจากนั้นชื่อเสียงของ ไมโล ไม่ได้หยุดแค่ ไมโล แชมป์โอลิมปิก 6 สมัยซ้อนอีกต่อไป เขาถูกเรียกว่า “ไมโล แห่งโครตอน” โดยมีการยกเอาวีรกรรมครั้งนี้ไปเปรียบเทียบกับตำนานกรีกโบราณอย่าง เฮอร์คิวลีส เลยทีเดียว

ความตายของยักษ์ไมโล หากเรื่องนี้เป็นการแต่งเรื่องขึ้นมา ตอนจบของ ไมโล ออฟ โครตอน คงจะสวยงามแบบแฮปปี้เอนดิ้ง เขาอาจจะกลายเป็นราชา หรือประสบความสำเร็จในบั้นปลายแบบไหนสักทาง แต่เปล่าเลย เรื่องเล่าความตายของ ไมโล นั้นมันแปลกจนค่อนไปทางตลกเลยด้วยซ้ำไป เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า ไมโล ต้องการขอลูกสาวของ พีธาโกรัส แต่งงาน และนักคำนวณในตำนาน อยากจะขอดูความเหมาะสมของ ไมโล ในวัยแก่ชรา ด้วยการทดสอบพลังร่างกาย

ว่าเขาเก่งอย่างคำเล่าลือหรือไม่ โดยการให้ ไมโล แห่ง โครตอน ฉีกซากตอไม้ที่ตายแล้วด้วยมือเปล่า ไมโล ในวัยชราสิ้นสภาพนักมวยปล้ำที่เก่งที่สุดในกรีก กับตอไม้ต้นนั้น เขาพยายามฉีกมันด้วยการเอามือยัดไปที่รอยแยกของต้นไม้ ทว่าที่สุดแล้วเขาอ่อนแรงเกินกว่าจะฉีกมันขาดด้วยมือ และต้นไม้นั้นกลับพันแขนของเขาจนไม่สามารถขยับไปไหนได้ คนเดียวในป่าใหญ่กับการติดอยู่ในตอไม้ที่ตายแล้ว ไมโล ออกไปไหนไม่ได้ และเมื่อตกดึกเขากลายเป็นเป้าหมาย

และอาหารของฝูงหมาป่าที่หิวโหย ปิดตำนานนักมวยปล้ำและแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่อย่างเหลือเชื่อ อ่านมาถึงตอนนี้ เชื่อว่าหลายคนคงไม่เชื่อกับสิ่งได้กล่าวถึง ซึ่งมันก็ไม่แปลกนัก แม้บทความจะถอดมาจากบันทึกของกรีก แต่ด้วยความเวอร์วังอลังการและความตายที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ยิ่งทำให้เรื่องนี้มีโอกาสที่จะกลายเป็นเรื่องที่ถูกใส่สีตอกไข่ให้เรื่องราวมันสนุกขึ้นกว่าเดิม อย่างไรก็ตาม ไม่มีการอ่านสิ่งใดที่ไร้ประโยชน์ เรื่องราวของ ไมโล ตั้งแต่ย่างก้าวแรกที่เติบโตในเมือง

โครตอน บอกอะไรกับเราบางอย่าง อย่างแรกคือ เมื่อคุณพยายามทำอะไรที่แปลกประหลาดจากที่คนอื่นๆทำ พวกเขาจะเริ่มหัวเราะเยาะคุณในความต่างนั้น แต่ถ้าคุณมุ่งมั่นและเชื่อมั่นมากพอจนทำสิ่งนั้นสำเร็จ เสียงหัวเราะจะกลายเป็นคำสรรเสริญ ดังเช่นเรื่องที่ ไมโล แบกวัวจนได้ร่างกายที่ไร้เทียมทาน ไมโล ได้ทำให้เราเห็นอะไรบางอย่าง เขาเริ่มต้นจากสิ่งเล็กๆแต่ทำมันอย่างสม่ำเสมอ เมื่อเขาสามารถทำสิ่งใดและผ่านบททดสอบไปได้แล้ว เขาจะหาความท้าทายใหม่

เพื่อให้ตัวเองพัฒนาขึ้นอีกขั้นในทันที เขาค่อยๆก้าวเข้าไปหาความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ และทำมันโดยไม่เคยยอมแพ้ ความสม่ำเสมอเป็นกุญแจสำคัญสู่ความสำเร็จ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม และที่สุดแล้วเรื่องของ ไมโล ยังได้แง่คิดจนถึงขั้นลมหายใจสุดท้ายของชีวิตเขา.. จงประเมินตัวเองให้ดีก่อนจะทำอะไร ความมุ่งมั่นคือสิ่งที่ดี แต่ถ้ามุ่งมั่นทำอะไรสักอย่างโดยไม่มีแบบแผน ก็อาจจะกลายเป็นผลร้ายได้ ดังเช่นความตายของ ไมโล แห่งโครตอน ที่ไม่ยอมแพ้สังขาร

จนต้องตายอย่างน่าอนาถใจ สุดท้ายเครื่องดื่มมอลต์ รสช็อคโกแลต ยี่ห้อ ไมโล ที่โฆษณาตัวเองว่าเป็นเครื่องดื่มที่ทำให้เด็กๆมีร่างกายแข็งแรงนั้น ก็ได้แรงบันดาลใจจาก ไมโล แห่งโครตอน คนนี้นี่เอง ไม่ว่าคุณจะเชื่อเรื่อง ไมโล แห่งโครตอน หรือไม่ เราหวังว่าคุณจะได้อะไรบางอย่างจากเรื่องทั้งหมดที่กล่าวมานี้

คลิ๊กเลย >>>  https://www.ufabetwins.com/

อ่านข่าวเพิ่ม >>>  บ้านผลบอล

UFABETWINS แฟนบอลบ้านเราที่ติดลีกอังกฤษ คงคุ้นเคยกับชื่อศึกคู่ปรับร่วมเมืองอย่าง “ลอนดอน ดาร์บี, เมอร์ซีไซด์ ดาร์บี และ แมนเชสเตอร์ดาร์บี”

แต่สำหรับแฟนบอลที่นั่น “เชฟฟิลด์ ดาร์บี” การปะทะกันของ เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด และ เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ สองทีมฟุตบอลจากเมืองขนาดเล็กทางตอนเหนือของประเทศอังกฤษ คือ หนึ่งในเกมผ่าเมืองที่ดุเดือดสุด ทั้ง 2 สโมสรไม่ใช่ทีมที่ประสบความสำเร็จในโลกฟุตบอล แต่ความร้อนแรงของดาร์บีแมตช์ในเมืองนี้ ดุเดือดยิ่งกว่าเกมคู่อื่นในประเทศอังกฤษ จนต้องทุ่มเงินเฉียด 10 ล้านบาท เพื่อจ้างตำรวจทั้งเมือง มาป้องกันเหตุรุนแรงที่กำลังจะเกิดขึ้น

เมืองกำเนิดสโมสรฟุตบอลแห่งแรกโลก เชฟฟิลด์ เมืองอุตสาหกรรมเหล็กกล้าทางตอนเหนือของประเทศอังกฤษ มีความเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ฟุตบอลอย่างยาวนาน เพราะสโมสรลูกหนังแห่งแรกของโลก “เชฟฟิลด์ เอฟซี” ก่อตั้งขึ้นที่เชฟฟิลด์ ในปี 1857 ฟุตบอล ก้าวขึ้นมาเป็นกีฬาอันดับหนึ่งของชาวเมืองเชฟฟิลด์ แทนที่กีฬาดั้งเดิมอย่าง “คริกเก็ต” เหตุเพราะประชากรส่วนใหญ่ ล้วนเป็นคนชนชั้นแรงงาน และไม่มีกีฬาไหนที่จะบ่งบอกตัวตนของพวกเขาได้ดีกว่า

ฟุตบอล ความนิยมในกีฬาฟุตบอลของคนเมืองเชฟฟิลด์ ทำให้เวลาต่อมา มีการตั้งทีมฟุตบอลอย่างเป็นรูปธรรม ไม่ขึ้นตรงกับสโมสรคริกเก็ต (เดิมทีฟุตบอลเป็นส่วนหนึ่งของทีมคริกเก็ต) เริ่มจากปี 1867 “เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์” แยกตัวออกมาจากสโมสร “เดอะ เวนส์เดย์ คริกเก็ต คลับ” ต่อมาปี 1889 “เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด” ก็ทำการปลดแอกจาก “เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด คริกเก็ต คลับ” ออกมาตั้งทีมฟุตบอลได้สำเร็จ แม้จะก่อตั้งทีหลังถึง 23 ปี แต่ เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด

กลับยึดครองความนิยมในเมืองได้มากกว่า เนื่องจากพวกเขาเลือกใช้ บรามอลล์ เลน รังเหย้าประจำเมือง สร้างตั้งแต่ปี 1855 ซึ่งเป็นสนามฟุตบอลอาชีพที่เก่าแก่สุดในโลก ซึ่งยังคงเปิดทำการอยู่ (ขณะที่สนามฟุตบอลที่เก่าแก่ที่สุดในโลกซึ่งยังเปิดทำการอยู่ ก็ตั้งอยู่ไม่ไกล เพียงย่านชานเมืองเชฟฟิลด์ คือ แซนดีเกต รังเหย้าของ ฮัลแลม เอฟซี สร้างตั้งแต่ปี 1804) อีกทั้งทำเลที่ตั้งสนาม บรามอลล์ เลน ยังอยู่ใจกลางเมือง ทำให้ เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด ประกาศตัวเป็น

สโมสรฟุตบอลประจำเชฟฟิลด์ ยิ่งไปกว่านั้น เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด ยังขโมยฉายา The Blades หรือ ดาบคู่ ที่แสดงถึงอัตลักษณ์ของเมืองเชฟฟิลด์ ที่เป็นแหล่งผลิตโลหะภัณฑ์ชั้นแนวหน้าของประเทศอังกฤษ มาจาก เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ ทำให้ตัวตนของเมืองเชฟฟิลด์ในโลกฟุตบอลทั้งหมด แทบจะอยู่ในมือของสโมสรที่มาทีหลังอย่าง เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด ส่วน เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ ถึงจะถูกขโมยฉายา และโดนแย่งสนามประจำเมือง แต่พวกเขาคือสโมสรที่ประสบความสำเร็จ

มาก่อน และหัวก้าวหน้าเป็นอย่างมาก ในปี 1889 เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ ตัดสินใจย้ายออกไปใช้สนามนอกเมือง เพราะไม่อยากแบ่งค่าตั๋วกับ เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด ก่อนที่ปี 1899 สมาชิกของสโมสรจะลงทุนซื้อที่ดินในย่านโอว์เลอร์ตัน (Owlerton) พื้นที่ชานเมืองทางตะวันตกเฉียงเหนือของเชฟฟิลด์ เพื่อสร้างรังเหย้าถาวรในชื่อ ฮิลส์โบโร สเตเดียม และเปลี่ยนฉายาของสโมสรจาก The Blades ที่ทับซ้อนกับเชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด สู่ The Owl หรือ นกเค้าแมว เพื่อให้เกียรติกับเขต

ที่ตั้งของสนาม ไม่ว่าจะเป็น เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด สโมสรที่เป็นตัวแทนของเมืองต้นกำเนิดฟุตบอล และเจ้าของสนามลูกหนังอาชีพที่เก่าแก่ที่สุดในโลก หรือ เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ หนึ่งในสโมสรที่เก่าแก่ที่สุดในโลก ที่สร้างจิตวิญญาณของทีมด้วยตัวเอง ประวัติศาสตร์ที่ยาวนานของ 2 สโมสรฟุตบอลในเมืองเชฟฟิลด์ คือ ความภาคภูมิใจของคนในท้องถิ่น ที่ช่วยให้เมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ สามารถทัดเทียมกับเมืองใหญ่รอบข้าง ทั้ง แมนเชสเตอร์, ลิเวอร์พูล และ ลีดส์ แต่สโมสร

หมายเลขหนึ่งของเมือง มีได้เพียงหนึ่งเดียว เมื่อ เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด และ เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ เผชิญหน้ากัน มันจึงกลายเป็นดาร์บีแมตช์ที่ดุเดือดเลือดพล่าน จนต้องจ่ายเงินหลายล้านบาท เพื่อจ้างตำรวจมารักษาความปลอดภัย แพ้ใครแพ้ได้ แต่ไม่แพ้อีกเชฟฟิลด์ ? เชฟฟิลด์ ดาร์บี ถือกำเนิดขึ้นครั้งแรกเมื่อวันที่ 15 ตุลาคม ปี 1890 โดยชัยชนะตกเป็นของ เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ ด้วยสกอร์ 2–1 ก่อนที่ เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด จะเอาคืนในปีถัดมา ด้วยการคว้าชัยชนะด้วยผลการ

แข่งขัน 3–2 อย่างไรก็ตาม ทั้ง 2 แมตช์คือเกมอุ่นเครื่องที่ไม่ถูกนับเป็นการแข่งขันทางการ กว่า เชฟฟิลด์ ดาร์บี จะเกิดขึ้นในเกมลีก ต้องรอถึงปี 1893 เมื่อ เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด ได้สิทธิเป็นเจ้าบ้านเปิดสนาม บรามอลล์ เลน รับการมาเยือนของ เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ ผลลัพธ์ของการพบการอย่างเป็นทางการนัดแรก ทั้งสองทีมเสมอกัน 1–1 ด้วยเหตุนี้ แฟนบอล เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ จึงยึดถือผลการแข่งขันในเกมอุ่นเครื่องเมื่อปี 1890 เพื่อประกาศว่า เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์

สามารถเอาชนะ เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด ได้ก่อน นับแต่นั้นมา ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใครยามพบกัน เพราะนอกจากศักดิ์ศรีที่ค้ำคอในฐานะอริร่วมเมืองแล้ว ทั้ง เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ และ เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด ต่างเป็นสโมสรที่ไม่ค่อยประสบความสำเร็จกันทั้งคู่ โดย เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ เคยคว้าแชมป์ลีกสูงสุดแค่ 4 ครั้ง ส่วน เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด คว้าแชมปลีกสูงสุดเพียงครั้งเดียว แถมยังนานมาแล้วตั้งแต่ปี 1898 เมื่อปราศจากแชมป์ประดับตู้โชว์ การเอาชนะคู่ปรับท้องถิ่น

จึงกลายเป็นเกียรติยศสูงสุดของทั้ง 2 สโมสร โดยการแข่งขันที่ดุเดือนที่สุดของเชฟฟิลด์ ดาร์บี ถูกจารึกไว้ เกิดขึ้นเมื่อปี 1951–52 ฤดูกาลนั้น เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ สามารถคว้าแชมป์ดิวิชั่น 2 และตีตั๋วขึ้นสู่ลีกสูงสุดได้สำเร็จ แต่การแข่งขันเมื่อวันที่ 8 กันยายน ปี 1951 แชมป์ลีกอย่าง เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ กลับถูก เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด เปิดบ้านถล่มยับเยิน ที่สนามบรามอลล์เลน ในเกมที่สกอร์สุดพลิกผัน เริ่มด้วยเชฟฟิลด์นำก่อน 1–0, ยูไนเต็ดพลิกแซง และถูกตีเสมอ 2–2,

ก่อนที่ยูไนเต็ดจะยิงรัวสี่ลูก ขึ้นนำอีกครั้งด้วยสกอร์ 6–2 ผลสุดท้ายหลังจบ 90 นาที เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด เอาชนะด้วยสกอร์ 7–3 นี่คือหนึ่งในเกมที่สร้างความภาคภูมิใจแก่สโมสร เพราะชัยชนะครั้งนี้คือเครื่องยืนยันว่า เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ ไม่ได้เหนือกว่าพวกเขา แม้จะคว้าแชมป์ลีกและตั๋วเลื่อนชั้น (เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด คว้าแชมป์ดิวิชั่น 2 ในปีถัดมา เพื่อตามไปเจอกับเวนส์เดย์ ในดิวิชั่น 1 ฤดูกาล 1953–54) อีกหนึ่งเกมที่โด่งดังมากที่สุดของ เชฟฟิลด์ ดาร์บี

คือ “Boxing Day Massacre” หรือ การสังหารหมู่ในวันบ็อกซิ่งเดย์ เป็นการพบกันของคู่ปรับร่วมเมือง ในศึกดิวิชั่น 3 ฤดูกาล 1979–80 เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ ณ ขณะนั้นรั้งอันดับ 5 ของตาราง เปิดบ้านรับการมาเยือนของ เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด ที่นำเป็นจ่าฝูง การแข่งขันเกมนี้ดุเดือดตั้งแต่ยังไม่เริ่ม สื่อเรียกการแข่งขันครั้งนี้ว่า “รอบชิงชนะเลิศของยอร์คเชียร์ใต้” เพื่อสื่อถึงตั๋วเลื่อนชั้นซึ่งมีโอกาสอยู่ในมือผู้ชนะ ฝ่ายตำรวจก็เตรียมการเป็นอย่างดี มีการส่งเจ้าหน้าที่ 500 คน

ไปประจำการที่ ฮิลส์โบโร สเตเดียม เพื่อป้องกันความรุนแรงที่อาจเกิดขึ้น เนื่องจากมีแฟนบอลหลายพันคนมายืนอยู่หน้าสนาม ตั้งแต่ประตูยังไม่เปิด “ใช่ครับ เราใช้เจ้าหน้าที่จำนวนมาก อันที่จริง พวกเราเริ่มวางแผนกันตั้งแต่เดือนสิงหาคม แทบจะทันทีที่พบว่า ยูไนเต็ด จะเจอกับ เวนส์เดย์ ในวันบ็อกซิ่งเดย์ เรารู้ทันทีว่าเกมนี้ต้องมีแฟนบอลมหาศาล” ปีเตอร์ กรัตตัน สารวัตรตำรวจประจำเมืองเชฟฟิลด์ ตอบคำถามของนักข่าวที่บอกว่าใช้เจ้าหน้าที่จำนวนมากราวกับปฏิบัติการ

ทางทหาร “คุณจะบอกว่าแบบนั้นก็ได้นะครับ เพราะถ้าคุณได้เห็นคำสั่งของผมที่ออกไป คุณอาจจะเชื่อว่านี่คือปฏิบัติการทางทหารจริง ๆ ก็ได้” เกมนัดนี้มีจำนวนผู้ชมมากถึง 49,309 คน สูงสุดเป็นประวัติศาสตร์ฟุตบอลดิวิชั่น 3 แต่ตำนานที่แท้จริงคือสิ่งที่เกิดขึ้นในสนาม เมื่อ เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ ถล่ม เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด ยับเยิน 4–0 เก็บสามแต้มสำคัญต่อหน้าแฟนบอลเกือบ 5 หมื่นคน Boxing Day Massacre กลายเป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญของทั้ง 2 สโมสร

เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ รักษาโมเมนตั้มและจบฤดูกาลด้วยอันดับ 3 เลื่อนชั้นสู่ดิวิชั่น 2 ได้สำเร็จ ส่วน เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด กู่ไม่กลับ ตกจากจ่าฝูง จบฤดูกาลด้วยอันดับ 12 ก่อนร่วงสู่ดิวิชั่น 4 ในฤดูกาลถัดมา ทำให้กว่าทั้งสองทีมจะโคจรกลับมาพบ ต้องรอนานถึง 13 ปี กลายเป็นแผลใจที่ยาวนานของแฟนบอล เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด และชัยชนะที่ถูกนำมาพูดถึงไม่รู้จบของสาวก เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ ตลอดช่วงทศวรรษนั้น เพื่อนแท้นอกสนาม ปัจจุบัน เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด และ

เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ พบกันมาแล้วทั้งหมด 144 ครั้ง (รวมเกมไม่เป็นทางการ) โดยเป็นทัพดาบคู่ที่คว้าชัยได้มากกว่า ด้วยจำนวน 49 ครั้ง ส่วนเวนส์เดย์ตามมาติด ๆ คว้าชัยไปแล้ว 48 ครั้ง ส่วนที่เหลือเป็นการเสมอกัน 47 ครั้ง ตัวเลขสถิติดังกล่าวน่าพอได้ว่า นี่เป็นดาร์บีแมตช์ที่ขับเคี่ยวกัน และสูสีกันมากขนาดไหน ? ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานร้อยกว่าปี แต่ความดุเดือดของ เชฟฟิลด์ ดาร์บี ไม่เสื่อมคลายตามกาลเวลา ทุกวันนี้ การพบกันระหว่าง เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด และ

เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ ยังถือเป็นหนึ่งในดาร์บีแมตช์ที่เข้มข้นมากสุด โดยเฉพาะบรรยากาศภายในสนามอันสุดยอดจากแฟนบอลทั้งสองทีม ทุกคนที่เคยสัมผัสเกม เชฟฟิลด์ ดาร์บี ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า แฟนบอลทั้งสองทีมพากันส่งเสียงเชียร์อย่างบ้าคลั่งในทุกจังหวะสำคัญของเกม ไม่ว่าจะเป็นฟรีคิก, เตะมุม หรือ ฟาวล์ ทุกครั้งที่เสียงนกหวีดจากกรรมการดังขึ้น เสียงโห่ร้องจากแฟนบอลทั้ง 2 ฝ่ายจะดังขึ้นตามทันที ความเดือดทะลุปรอทในของแฟนบอลในสนามแข่งขัน

จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่การรักษาความปลอดภัยในเกม เชฟฟิลด์ ดาร์บี จะใช้ตำรวจจำนวนมาก จนอาจเรียกได้ว่า ขนกันมาทั้งเมือง โดยมีการใช้งบประมาณมากถึง 203,000 ปอนด์ หรือมากกว่า 8 ล้านบาท เพื่อรักษาความปลอดภัยในเชฟฟิลด์ ดาร์บี เมื่อเดือนกันยายน ปี 2017

อย่างไรก็ดี แฟนบอลทั้ง 2 ทีม ไม่มีเหตุรุนแรงจากการปะทะนอกสนามมากนัก เพราะความเกลียดชังที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งสองสโมสรเกิดขึ้นแค่ในสนามแข่งขัน แต่เมื่อเป็นเรื่องนอกสนาม ทั้ง เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด และ เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ ถือเป็นเพื่อนร่วมเมืองที่ดีต่อกัน

 

คลิ๊กเลย >>>  https://www.ufabetwins.com/

อ่านข่าวเพิ่ม >>>  บ้านผลบอล

ซัวเรซเผยบาร์เซโลน่าบอกเขาว่า ‘แก่เกินไป’ ที่จะแข่งขันในจุดสูงสุด

กองหน้าชาวอุรุกวัย ทำประตูให้แอตเลติโกมาดริด ได้อย่างอิสระ นับตั้งแต่ออกจาก บาร์เซโลนา หลุยส์ซัวเรซ เปิดเผยสิ่งที่น่าผิดหวัง ที่สุดของการออก จากบาร์เซโลนา คือสโมสรบอกว่า เขาแก่เกินไปที่ จะแสดงในระดับสูงสุด ซัวเรซออกจากบาร์ซ่า

ไปแอตเลติโก เมื่อเดือนกันยายน ที่ผ่านมาโดยลิโอเนลเมสซี่ ไอคอนการย้ายถิ่น คัมป์นูอธิบายว่า ‘บ้า’และเขาใช้เวลา นานมากในการพิสูจน์ ว่าสโมสรเร่งรีบ ในการดำเนินการ ของพวกเขาด้วย การยิงทีมใหม่ ของเขาไปสู่ จุดสูงสุดของลาลีกา

ชาวอุรุกวัยวัย 34 ปีมีความสุข กับสภาพแวดล้อมใหม่ ๆ ของเขาแม้จะยอมรับ ว่ามันยากที่จะ ถอนรากถอนโคน ครอบครัวของเขา แต่ก็ยังรู้สึกไม่พอใจ กับการถูกเรียกเก็บเงิน เมื่ออายุมากเกินไป อะไรเอ่ย? “สิ่งที่ใส่ใจจริง ๆ ผมก็คือตอนที่พวกเขา

บอกผมว่าผมเป็นคนเก่า และว่าฉันจะไม่เล่น ในระดับที่สูงขึ้นถึง [งานของการบังหน้า] ทีมที่ดี” ซัวเรซบอกว่า ฟุตบอลฝรั่งเศส “ นั่นคือสิ่งที่ฉันไม่ชอบ” ซัวเรซอ้างว่า บันทึกของเขา ยืนอยู่บนการตรวจสอบ ข้อเท็จจริงอย่างใกล้ชิดที่สุด และสโมสร

ทำผิดพลาด ในการเซ็นสัญญา กับผู้เล่นที่ไม่ได้ อยู่ในระดับหัวกะทิ “ ถ้าผมไม่ได้ทำอะไร กับสโมสรอย่างบาร์ซ่า มาสามหรือสี่ฤดูกาล ผมคงเข้าใจ” เขากล่าว “ แต่ทุก ๆ ปีที่บาร์ซ่า ผมยิงได้มากกว่า 20 ประตูต่อฤดูกาล ผมมีสถิติที่ดี เสมอหลังลีโอ (เมสซี่)

วันนี้เราเห็นได้ว่า มันไม่ใช่เรื่องง่าย เลยที่จะเล่นที่บาร์ซ่า … ผู้เล่นหลายคน ที่เซ็นสัญญาที่นั่น ไม่ได้มีระดับ ที่พวกเขาคาดหวังไว้ ฉันฉันเล่นที่บาร์ซ่า มาหกปีเพื่อรักษา ระดับหนึ่งและใช้ชีวิต ให้ได้ตามที่ฉันคาดหวัง ที่บาร์ซ่าสถานการณ์ เปลี่ยนไปสโมสร

ต้องการการเปลี่ยนแปลง และฉันก็ยอมรับมัน สิ่งเดียวที่ทำให้ ฉันรำคาญคือวิธี [มันเกิดขึ้น] ฉันคิดว่าฉันสมควร ได้รับความเคารพบ้าง มันเป็นการตัดสินใจ ที่ฉันไม่สามารถป้องกัน ได้ฉันรู้สึกเหมือน ไม่ถูกนับอีกต่อไป ดังนั้นด้วยความภาคภูมิใจ ฉันจึงบอกตัวเอง

ว่าฉันจะแสดง สิ่งที่ฉันมีค่าต่อไป นี่คือเหตุผลที่ ความคิดที่จะไป แอตเลติโก ซึ่งเป็นทีมแข่งขัน ดึงดูดผม ”

หมายเลขของซัวเรซที่บาร์เซโลนา

ซัวเรซพูดถูกต้องในคำพูดของเขาที่ว่าในทุกฤดูกาลที่บาร์เซโลนาเขายิงได้มากถึง 20 ประตูต่อฤดูกาล แคมเปญสูงสุดของเขาคือในฤดูกาล 2015-16 เมื่อเขาทำประตูได้ 59 ประตูในทุกรายการแข่งขัน เป็นคำที่เขายิงประตูได้มากกว่าเมสซี่และได้รับรางวัล

รองเท้าทองคำแห่งยุโรป การกลับมาทำประตูได้อย่างยอดเยี่ยมในปี 2016-17 (36) และ 2017-18 (31) แต่แนวโน้มลดลงและในสองฤดูกาลสุดท้ายของเขาที่สโมสรเขาทำได้ 23 และ 21 ประตู อาจเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ว่า Barca มีความชอบธรรมในการ

ตัดสินใจของพวกเขา แต่ความโกรธเกี่ยวกับวิธีการจัดการได้กระตุ้นอดีตคนในทีมลิเวอร์พูล เขายิงไป 16 ประตูให้กับแอตเลติโกจนถึงตอนนี้และพวกเขาอยู่ในอันดับต้น ๆ ของตารางลีกาด้วยสามคะแนนแม้ว่าฟอร์มของพวกเขาจะลดลงในช่วงไม่กี่สัปดาห์

ที่ผ่านมาโดยชนะเพียงครั้งเดียวจากสี่เกมล่าสุด ทำไม Rodinei ถึงโดนใบแดง? หลายคนตกอยู่ในความเสี่ยงของ Internacional และ Flamengo เป็นเพียงจุดที่แยกทั้งสองฝ่ายในอันดับลีกก่อนการประชุมครั้งล่าสุดของพวกเขาซึ่งทำให้มั่นใจได้ว่า

ความตึงเครียดสูงทั้งในสนามและในช่วงดังสนั่น หลังจากครึ่งแรกที่มีการแข่งขันสูงทีมต่างอยู่ในระดับ 1-1 ในช่วงพักเบรก แต่ช่วงเวลาสำคัญของการแข่งขันเกิดขึ้นไม่นานหลังจากการรีสตาร์ทเมื่อ Rodinei ยอมจำนนต่อช่วงเวลาแห่งความบ้าคลั่ง

กองหลังมีความผิดในการท้าทายล่าช้าของ Filipe Luis ของ Flamengo ซึ่งเห็นว่าเขากระทืบส้นเท้าของเพื่อนร่วมชาติและหลังจากการตรวจสอบ VAR ล่าช้าไปครู่หนึ่งผู้ตัดสินก็ดึงใบแดงออกมา ฝ่ายเจ้าบ้านยึดการแข่งขันได้หลังจากนั้นโดยกาเบรียล

บาร์โบซาพลิกกลับอย่างเรียบร้อยและจบในนาทีที่ 62 เพื่อให้ฟลาเมงโกเป็นฝ่ายชนะ 2-1 ภาพใหญ่ขึ้น ตอนนี้ Rodinei จะต้องพักการแข่งขันสามนัดซึ่งหมายความว่าเขาจะพลาดเกมสุดท้ายของ Internacional ของฤดูกาลปกติกับ Corinthians ในวันศุกร์

ฟลาเมงโกสามารถคว้าแชมป์ได้หากพวกเขาเอาชนะเซาเปาโลเมื่อวันก่อน แต่การเสมอกันในการแข่งขันนั้นจะทำให้นานาชาติมีโอกาสขโมยถ้วยรางวัลพร้อมกับชัยชนะในนัดสุดท้ายเนื่องจากผลต่างประตูที่เหนือกว่า

ซิเมโอเน่ ‘ไม่มีหัวใจ’ หรือ ‘ความสนุก’ ที่แอตเลติโกมาดริด Filipe Luis กล่าว

กองหลังชาวบราซิลทำงานภายใต้โค้ชชาวอาร์เจนไตน์สองครั้งและคิดว่าเขาต้องรับผิดชอบต่อความสำเร็จของโรจิบลังโกส แต่เพียงผู้เดียว ดีเอโก้ซิเมโอเน่ประสบความสำเร็จอย่างมากที่แอตเลติโกมาดริดเพราะเขา“ ไม่มีหัวใจ” ฟิลิเป้หลุยส์กล่าวว่านักกลยุทธ์

ชาวอาร์เจนไตน์ที่เรียกร้องนั้นไม่มีความรู้สึก“ สนุก” ในความปรารถนาที่จะเป็นคนที่ดีที่สุด แนวทางดังกล่าวได้ให้บริการแก่ชาวอเมริกาใต้เป็นอย่างดีในช่วงหลายปีที่ผ่านมาโดยมีระยะเวลา 10 ปีในการดูแล Rojiblancos ในการคว้าแชมป์ลีกาและการวิ่งที่น่าจดจำ

ไปสู่รอบชิงชนะเลิศแชมเปี้ยนส์ลีก เขาให้แอตเลติโกกลับมาตามล่าหาเครื่องเงินที่สำคัญในฤดูกาลนี้โดยหลุยส์อ้างว่านักเตะวัย 50 ปีเป็นผู้รับผิดชอบต่อความคืบหน้าในเมืองหลวงของสเปนในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ได้รับการกล่าวถึงอะไร? หลุยส์ซึ่งมีสองคาถา

ที่ทำงานภายใต้คู่แข่งที่ดุเดือดกล่าวกับDaily Mail :“ รับปากของฉันมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเล่นให้ซิเมโอเน่ เขาไม่มีหัวใจ เขาไม่เคยพูดกับตัวเองว่า: ‘โอ้น่าเสียดายนักเตะตัวเล็ก ๆ ที่น่าสงสารฉันต้องทำแบบนี้หรือ’ ไม่ได้เขาจะตัดสินใจในสิ่งที่เขาต้องตัดสินใจ

แต่เพียงผู้เดียวเพื่อที่จะชนะ “ เมื่อเขาเข้ามาในปี 2011 ทีมมีแต้มตกชั้น 4 แต้มและเขาทำให้พวกเขาคว้าแชมป์ยูโรป้าลีกในฤดูกาลเดียวกัน เขาทำให้พวกเขากลายเป็นด้านมหึมาที่พวกเขาเป็นอยู่ตอนนี้ ความสำเร็จนั้นมีชื่อเดียวคือ Diego Simone “ มีผู้เล่น

ประมาณ 120 คนตั้งแต่เขามาถึงสโมสร บางคนมาในฐานะดาราและไม่ได้เล่นคนอื่น ๆ ไม่มีความน่าเชื่อถือและกลายเป็นดารา มันเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ เขาไม่เสียเวลาเลยทีเดียว เขาจะไม่ทำเซสชั่น ‘อาวันนี้มาสนุกกันเถอะ’ ผมเป็นฟูลแบ็กที่ขาดความมั่นใจ

ในเดือนธันวาคมเมื่อเขามาถึงและเป็นแบ็กซ้ายที่ดีที่สุดในโลกภายในเดือนมกราคม เขาเป็นคนเดียวที่จัดการเรื่องนั้นจากฉันได้”

 

 

 

อ่านข่าวอื่นๆได้ที่ >>> https://www.ufabetwins.com/
หน้าแรก >>> บ้านผลบอล

UFABETWINS “น้ำอัดลม” กับ “การออกกำลังกาย” สองคำนี้ดูจะอยู่ในด้านตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิง คำแรกคือตัวแทนของการทำลายสุขภาพ

ส่วนคำหลังคือตัวแทนของการมีสุขภาพที่ดี แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ มีข้อมูลจำนวนไม่น้อยปรากฎบนอินเตอร์เน็ตว่า “น้ำอัดลมช่วยให้ออกกำลังกายได้ดีขึ้น” สรุปแล้วน้ำอัดลมคือพระเอกหรือผู้ร้ายสำหรับการออกกำลังกายกันแน่ ? ไขข้อข้องใจด้วยความเห็นจากผู้เชี่ยวชาญพร้อมกันได้ เครื่องดื่มทำลายสุขภาพ ต่อให้ไม่ต้องเป็นหมอ หรือผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ แต่เรื่องที่น้ำอัดลมเป็นเครื่องดื่มทำลายสุขภาพทุกคนก็น่าจะทราบกันดีอยู่แล้ว เพราะไม่ว่าจะอ่านบทความเกี่ยวกับ

สุขภาพบทความไหน หนึ่งในคำแนะนำแรกที่ต้องทำถ้าอยากมีสุขภาพดีคือ “งดดื่มน้ำหวาน น้ำอัดลม” แน่นอนว่าปัจจัยสำคัญที่ทำให้น้ำอัดลมกลายเป็นของต้องห้ามสำหรับการมีสุขภาพที่ดีขนาดนี้ ก็เพราะแค่ในกระป๋องขนาดความจุ 325 มิลลิลิตร น้ำอัดลมมีปริมาณน้ำตาลที่สูงถึง 35-40 กรัม เรียกได้ว่าดื่มเพียงกระป๋องเดียวก็ได้รับปริมาณน้ำตาลเกินกว่าที่ร่างกายต้องการในแต่ละวันแล้ว (สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาประเทศไทยแนะนำว่าผู้ใหญ่ไม่ควรบริโภค

น้ำตาลเกินวันละ 24-32 กรัม) ยิ่งเมื่อนำปริมาณน้ำตาลที่ได้จากการดื่มน้ำอัดลม มารวมกับน้ำตาลที่ได้จากการบริโภคอาหารประเภทอื่นในแต่ละวัน ปริมาณน้ำตาลที่ได้รับก็ยิ่งพุ่งสูงทะลุปรอท กลายเป็นปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้เกิดโรคร้ายมากมาย ดังนี้ ภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วน : มีการรวบรวมงานวิจัยและการทดลองต่าง ๆ กว่า 30 งาน พบว่าการดื่มน้ำอัดลมในปริมาณมากมีความสัมพันธ์กับน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นและความเสี่ยงต่อโรคอ้วน ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ

เมื่อเทียบกับปริมาณน้ำตาล เบาหวาน : นอกจากโรคอ้วนแล้ว ปริมาณน้ำตาลอันมหาศาลยังเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ได้ โรคหัวใจ : การบริโภคน้ำอัดลมที่มีน้ำตาลเป็นประจำ มีความเชื่อมโยงกับโอกาสเสี่ยงโรคหลอดเลือดหัวใจที่สูงขึ้น ทั้งยังส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของระดับไขมัน ปัจจัยการเกิดการอักเสบ และฮอร์โมนเลปติน (Leptin) ซึ่งเป็นฮอร์โมนความอิ่มในทางที่ไม่ดีต่อสุขภาพอีกด้วย ส่วนเครื่องดื่มน้ำอัดลมที่ใช้สารให้ความหวาน

แทนน้ำตาลนั้น ไม่มีงานวิจัยที่พบความเชื่อมโยงกับโรคหลอดเลือดหัวใจหรือมีผลกระทบทางชีวภาพต่อร่างกายแต่อย่างใด กระดูกพรุน : มีการศึกษาทางวิทยาศาสตร์หลายงานพบว่า การดื่มน้ำอัดลมที่มีกรดฟอสฟอริก (Phosphoric) เป็นส่วนประกอบมาก ๆ อาจเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อภาวะแคลเซียมในเลือดต่ำ (Hypocalcemia) เนื่องจากกรดนี้จะไปยับยั้งการดูดซึมแคลเซียมจนทำให้เกิดการสูญเสียมวลกระดูกได้ เหล่านี้เป็นเพียงตัวอย่างที่หยิบยกมากล่าวถึงเท่านั้น

ยังมีอีกหลายโรคร้ายที่น้ำอัดลมถือเป็นตัวช่วยส่งเสริมชั้นดีให้เกิด ดังนั้นไม่ว่าจะมองมุมไหนน้ำอัดลมก็ดูจะเป็นภัยร้ายสำหรับสุขภาพทั้งสิ้น แล้วอยู่ ๆ ทำไมน้ำอัดลมถึงกลายมาเป็นสิ่งที่ผู้คนจำนวนไม่น้อยเชื่อว่าช่วยให้ออกกำลังกายได้ดีขึ้นด้วยล่ะ หรือแม้กระทั่ง คาไมลล์ เฮอรอน นักกีฬาอัลตร้ามาราธอนระดับแชมป์โลกยังเคยออกมายอมรับว่า เธอเองก็เป็นแฟนตัวยงของน้ำอัดลม โดยดื่มสัปดาห์ละไม่ต่ำกว่า 4-5 กระป๋อง และมันก็มีส่วนช่วยให้เธอรู้สึกฟิตขึ้นจริง ๆ

สรุปแล้วความจริงเป็นยังไงกันแน่นะ ? อาวุธลับสำหรับความฟิต ปี 2012 นักวิจัยจาก Australian Institute of Sport ได้ทำการสำรวจทีมนักปั่นจักรยานชายทั้งหมด 19 ทีมที่เข้าร่วมการแข่งขัน U. S. Professional Championships ผลปรากฏคือมี 11 ทีมที่นักกีฬาทุกคนดื่มน้ำอัดลม (โค้ก) ระหว่างการแข่งขัน ส่วนอีก 7 ทีม มีนักกีฬาบางคนที่ดื่ม มีเพียงทีมเดียวเท่านั้นที่ไม่มีนักกีฬาดื่มเครื่องดื่มชนิดนี้อยู่เลย “พวกเขาเชื่อว่าการดื่มโค้กจะช่วยทำให้พวกเขาอึดขึ้น

มีพละกำลังมากขึ้น ในการแข่งขันประเภทที่ต้องยืดเยื้อ ใช้ความอดทนสูง” แอนดรูว์ โรเบิร์ต หนึ่งในทีมนักวิจัยของ Australian Institute of Sport กล่าว ทั้ง ๆ ที่ในส่วนของสารอาหารน้ำอัดลมประเภทน้ำดำนั้นมีปริมาณคาร์โบไฮเดรตเฉลี่ยอยู่ที่ 11% ซึ่งสูงกว่าปริมาณที่เหมาะสมสำหรับเครื่องดื่มนักกีฬาที่กำหนดเอาไว้ว่าไม่ควรเกิน 9 กรัม (ถ้าเกินกว่านั้นการล้างกระเพาะอาหารจะชะลอตัวลง ส่งผลให้น้ำอาจถูกลากเข้าไปในลำไส้เพื่อเจือจางคาร์โบไฮเดรตส่วนเกิน

ทำให้สูญเสียน้ำมากกว่าปกติ) นอกจากนั้นแก๊สของมันยังเสี่ยงต่อการทำให้เกิดอาการจุกเสียดระหว่างออกกำลังกายอีกด้วย แล้วอะไรที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ? “ปัจจัยสำคัญที่ทำให้นักกีฬาดื่มน้ำอัดลม โดยเฉพาะโค้กในระหว่างที่ออกกำลังกายไม่ได้เกี่ยวข้องกับสารอาหารของมัน แต่เป็นเพราะคาเฟอีนที่อยู่ข้างใน” “มีงานวิจัยของต่างประเทศหลายชิ้นที่ชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนว่า คาเฟอีนมีผลต่อการกระตุ้นประสิทธิภาพการออกกำลังกายให้เพิ่มสูงขึ้น” วันนิวัติ แสนลาวัณย์

นักวิทยาศาสตร์การอาหาร มหาบัณฑิตศิษย์เก่าจาก สถาบันโภชนาการ มหาวิทยาลัยมหิดล ให้ความเห็น หนึ่งในงานวิจัยที่มีชื่อเสียงโด่งดังและได้รับการกล่าวถึงมากที่สุดในประเด็นนี้เป็นของ Ball State University โดยทีมนักวิจัยได้นำผู้ใหญ่ทั้งหมด 12 คน แบ่งเป็นชาย 6 คน หญิง 6 คน โดยทั้งหมดผ่านการอดน้ำและอาหารมาเป็นเวลา 8 ชั่วโมง หลังจากนั้นทีมนักวิจัยก็ได้แบ่งกลุ่มผู้ทดลองออกเป็น 4 กลุ่มย่อย โดยแต่ละกลุ่มจะได้ดื่มโค้ก 295 มิลลิลิตรที่ผสม

คาเฟอีนในปริมาณที่แตกต่างกันไป ไล่ตั้งแต่ 0, 22.5 ,35, และ 150 มิลลิกรัม (เครื่องดื่มโคล่ากระป๋อง 325 มิลลิลิตรที่เราดื่มกันเป็นประจำนั้นมีปริมาณคาเฟอีนอยู่ที่ 30-45 มิลลิกรัม) เมื่อดื่มเสร็จ ทีมนักวิจัยก็ทำการติดตามผลอัตราการเต้นของหัวใจ ความดันโลหิตระดับน้ำตาลในเลือด และความเข้มข้นของกรดไขมันอิสระอย่างใกล้ชิดในช่วงเวลา 6 ชั่วโมงหลังจากนั้น ผลสรุปคือกลุ่มที่ดื่มโค้กที่มีคาเฟอีนผสมอยู่ 150 มิลลิกรัมมีค่ากรดไขมันอิสระเพิ่มสูงขึ้นถึง 22% ซึ่งกรด

ไขมันอิสระนั้นทำหน้าที่เป็นแหล่งพลังงานสำรอง เมื่อไกลโคเจนในกล้ามเนื้อถูกใช้งานไปจนหมด และการเพิ่มขึ้นในอัตรานี้ก็จะส่งผลให้นักกีฬามีความอึดขึ้นในการออกกำลังกายระยะยาวเช่นการปั่นจักรยาน หรือวิ่งมาราธอนอย่างมีนัยยะสำคัญ ส่วนกลุ่มที่ดื่มโค้กที่มีปริมาณคาเฟอีน 22.5 และ 35 มิลลิกรัม ผลปรากฏว่าค่ากรดไขมันอิสระของพวกเขาเพิ่มสูงขึ้นที่ 6% เท่ากัน โดยปริมาณนี้อาจส่งผลให้สามารถออกกำลังกายฟิตขึ้นก็จริง แต่ก็ไม่ได้ชัดเจนขนาดนั้น

และแน่นอนว่ากลุ่มที่ดื่มโค้กไม่มีคาเฟอีน ค่ากรดไขมันอิสระของพวกเขาไม่ได้เพิ่มขึ้น นอกจากเรื่องกรดไขมันอิสระแล้วแล้ว คาเฟอีนยังมีส่วนต่อการกระตุ้นการปล่อยฮอร์โมนสำคัญ 2 ชนิดคือ อะดรีนาลีน และ นอร์อิพิเนฟริน ซึ่งสามารถเพิ่มระดับน้ำตาลในเลือดให้รู้สึกกระปรี้กระเปร่าอีกด้วย ดังนั้นจากงานวิจัยชิ้นนี้ถึงแม้ผู้เข้าร่วมการทดลองจะไม่ได้ออกกำลังกายไปด้วย แต่ผลที่ออกมาก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าการดื่มโค้กนั้นมีส่งผลในเชิงบวกต่อการออกกำลังกาย

อีกหนึ่งงานวิจัยที่หยิบยกมาเป็นของ University of Guelph ประเทศแคนาดา โดยในปี 2009 พวกเขาได้จับนักกีฬากลุ่มหนึ่งมาออกกำลังกายจนอัตราความอ่อนเพลียอยู่ที่ 85% VO2max (ประมาณ 91 เปอร์เซ็นต์ของอัตราการเต้นของหัวใจสูงสุด) หลังจากนั้นก็ได้แบ่งผู้เข้าทดลองออกเป็น 2 กลุ่ม โดยทั้ง 2 กลุ่มจะได้รับยาที่ลักษณะเหมือนกัน แต่ของกลุ่มแรกจะเป็นยาที่มีส่วนผสมของคาเฟอีนอยู่จริง ๆ (4.5 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักตัว 1 กิโลกรัม) ส่วนกลุ่มที่สองยาที่

พวกเขาได้คือยาหลอก เป็นแค่เม็ดแป้งธรรมดา ที่สำคัญคือทั้งสองกลุ่มไม่รู้ว่าการทดลองนี้คืออะไร หลังจากที่รับประทานยาเข้าไป ก็จับนักกีฬาทั้ง 2 กลุ่มมาวิ่งบนลู่ในอัตราความเร็วเท่ากัน ผลปรากฏคือกลุ่มแรกที่รับประทานยาที่มีคาเฟอีนเข้าไปสามารถวิ่งต่อได้อีก 26-28 นาที ส่วนกลุ่มสองที่กินยาหลอก คนที่วิ่งได้นานที่สุดกลับวิ่งต่อได้เพียง 22 นาทีเท่านั้น ส่วนที่เหลือก็ลดหลั่นกันไปในช่วง 10-20 นาที ผลลัพธ์ของการทดลองนี้ยิ่งทำให้เรื่องการเพิ่มประสิทธิภาพ

ในการออกกำลังกายของคาเฟอีนดูมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นไปอีก และคงสรุปได้แล้วว่าการดื่มน้ำอัดลมน้ำดำซึ่งเป็นน้ำอัดลมที่มีปริมาณคาเฟอีนผสมอยู่นั้นไม่ใช่ความเชื่อเหลวไหล แต่มันส่งผลในเชิงบวกจริง ๆ น้ำอัดลมไร้แก๊ส ถึงแม้โค้กจะมีส่วนช่วยในการเพิ่มประสิทธิภาพการออกกำลังกาย แต่ปัญหาสำคัญของมันคือแก๊สที่อัดแน่นอยู่ภายใน ไม่ว่าจะเป็นนักกีฬาสมัครเล่นหรือแชมป์ระดับโลก เชื่อเถอะว่าถ้าดื่มโค้กธรรมดาเข้าไปในขณะที่ออกกำลังกาย

ยังไงก็ต้องโดนความจุกเสียดเล่นงานแน่นอน ดังนั้น โค้กที่นักกีฬาส่วนใหญ่นำมาดื่มในระหว่างการแข่งขันจึงเป็นโค้กที่มีการนำแก๊สออกไปหมดแล้ว ไม่หลงเหลือความซ่า เป็นเพียงน้ำหวานที่มีส่วนผสมของคาเฟอีนเท่านั้น

คลิ๊กเลย >>>  https://www.ufabetwins.com/

อ่านข่าวเพิ่ม >>>  บ้านผลบอล

UFABETWINS ดราม่า “กันเนอร์สซอรัส” โดนไล่ออกจบลงด้วยดี เมื่อ อาร์เซน่อล ตัดสินใจจ้างงานเจ้าไดโนเสาร์อีกครั้ง

หลังจากที่ได้รับการผลักดันจากแฟนๆและนักเตะในทีมอย่าง เมซุต โอซิลนั่นคือเรื่องที่ทุกคนรู้.. ทว่าในอีกแง่มุมหนึ่งที่หลายคนไม่เคยเห็นคือช่วงเวลาอันยาวนานกับการสวมวิญญาณมาสค็อตสโมสรของ “เจอร์รี่ คีย์” วัย 55 ปีคนนี้ ที่จะทำให้คุณเข้าใจว่า “การทำงานที่ตัวเองรักที่แท้จริงเป็นเช่นไร”ติดตามเรื่องราวของชายผู้แบกภาพลักษณ์ไดโนเสาร์อารมณ์ดี และกลายเป็นสัญลักษณ์ที่แฟนๆปืนใหญ่ผูกพันสุดหัวใจและให้คุณค่ากับเขาจนชนิดที่ว่าไม่ต้องซื้อตัว โธมัส ปาร์เตย์ ก็ได้ ขอเพียงให้ เจอร์รี่ คีย์ ได้ทำงานของเขาต่อไปตำนานไดโนเสาร์กันเนอร์ส ทุกตำนานมีเรื่องเล่าเสมอ และ กันเนอร์สซอรัส เองก็เช่นกัน..

เจ้าไดโนเสาร์ตัวสีเขียว มีเขี้ยวสีขาว ที่ใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอด 24 ชั่วโมงตัวนี้ มีจุดเริ่มต้นของมันอย่างน่าสนใจ เรื่องราวมันเกิดขึ้นในปี 1993 สมัยที่อาร์เซน่อลต่อเติมอัฒจันทร์โซนหนึ่งของสนามไฮบิวรี่ รังเหย้าในตอนนั้น “ในขณะที่การก่อสร้างส่วน North Bank ที่สนามกีฬา Highbury ในช่วงฤดูร้อนปี 1993 คนงานได้พบกับบางสิ่งที่ดูเหมือนกับก้อนหินขนาดใหญ่””ณ ตอนแรก ทุกคนคิดว่ามันอาจจะเป็นระเบิดจากยุคสงครามโลกที่ยังไม่ได้แกะสลัก พวกเขาจึงเอามาเช็กอย่างละเอียด ปัดฝุ่นอย่างระมัดระวัง จนกระทั่งรู้ตัวอีกทีก็พบว่าแท้จริงแล้วมันคือไข่อะไรบางอย่าง.. มันเป็นไข่ขนาดมหึมา””ไข่ใบนั้นได้ถูกนำไปให้ความอบอุ่น

เมื่อเวลาผ่านไปกลุ่มคนงานเริ่มเล่ากันว่าพวกเขาเห็นมันสั่นเหมือนมีปฎิกิริยาอะไรบางอย่าง จากนั้นพวกเขาเริ่มเอาผ้าห่มลายอาร์เซน่อลมาคลุมมันอีกที สุดท้ายไข่ก็แตกและทุกคนก็ต้องประหลาดใจเมื่อได้เห็นสิ่งนี้””มันคือไดโนเสาร์สีเขียวตัวเล็กๆ มีหางยาวเฟื้อย ในไม่ช้ามันก็ตัวโตขึ้นเป็นขนาด 7 ฟุต สามารถใส่ชุดแข่งอาร์เซน่อลและรองเท้าคู่โตเดินมอบความสุขให้กับแฟนบอล มันถูกตั้งชื่อว่า กันเนอร์สซอรัส เร็กซ์ และเกมแรกที่มันเดินลงสู่สนาม อาร์เซน่อล ชนะ แมนฯ ซิตี้ 3-0″ นี่คือเรื่องราวทั้งหมดของเว็บไซต์หลักของอาร์เซน่อล และ ESPN บอกเล่าถึงจุดกำเนิดของ กันเนอร์สซอรัส ทุกคนรู้ว่า นี่คือเรื่องแต่ง

ไดโนเสาร์สูญพันธ์จากโลกนี้ไปแล้วกว่า 65 ล้านปี และเจ้าไดโนเสาร์กันเนอร์สซอรัสตัวนี้ ก็เป็นแค่มาสค็อตตุ๊กตาของ สโมสรเท่านั้น ดังนั้น จะสร้างสตอรี่โกหกที่ไม่มีใครเชื่อนี้ไปเพื่ออะไร?.. แต่ทุกอย่างล้วนมีเหตุผล ทำไมพวกเขาจึงต้องสร้างสตอรี่นี้ขึ้นมา สาเหตุนั้นเรียบง่ายมาก เพราะยังมี แฟนบอลบางกลุ่มที่พร้อมจะเชื่อและมีความสุขเมื่อได้รู้ว่าไดโนเสาร์ยังมีอยู่จริงจงอย่าลืมเด็ดขาดว่าคำว่า แฟนบอลไม่ได้หมายถึงผู้ใหญ่ที่รู้ประสีประสาเพียงกลุ่มเดียวเท่านั้น ยังมีกลุ่มเด็กน้อยที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะอีกหลายคนที่หลงรักสโมสรแห่งนี้พวกเขาอาจจะเริ่มดูฟุตบอลตั้งแต่ 3-4ขวบแต่ที่แน่ๆคือโลกของพวกเขาเป็นโลกอีกใบ

ที่ผู้ใหญ่ไม่เข้าใจ..พวกเขาเชื่อในสิ่งตาทั้ง 2 ข้างของพวกเขาเห็น และรักในสิ่งที่พวกเขาสัมผัสได้โดยที่ไม่ต้องใช้การ ล้างหาเหตุผล และนั่นเองคือต้นกำเนิดของ กันเนอร์สซอรัส ที่แท้จริง หุ่นไดโนเสาร์ที่มีคนใส่อยู่ข้างใน ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเติมเต็มความสุขและเสียงหัวเราะในเเต่ละเกมจากเด็กๆเหล่านี้ ภาพบรรยากาศการแข่งแต่ละครั้ง กันเนอร์สซอรัสจะเดินไปกระเซ้าเย้าแหย่กับแฟนรุ่นเยาว์ จากนั้นเขาก็จะปรากฎตัวในสนามก่อนที่ นักเตะเดินลงสู่สนามเพื่อแข่งขันจริงความจริงมันไม่ได้มีอะไรมากกว่าคำว่า “มาสค็อต” เพราะกันเนอร์สซอรัส ถูกออกแบบโดย ปีเตอร์ โลเวลล์ เด็กหนุ่มอายุ 11 ปี ในงานแข่งขัน

ประกวดออกแบบมาสค็อตของสโมสรในปี 1993 และผลงานไดโนเสาร์กันเนอร์สของเขาก็ชนะรางวัลเรื่องทั้งหมดมันมีจุดเริ่มต้นที่ง่ายดาย แต่สิ่งที่ทำให้เรื่องนี้เป็นตำนานที่แท้จริง ไม่ใช่หุ่นไดโนเสาร์ตัวสีเขียวหรอกแต่มันคือมนุษย์ผู้ทุกข์ทรมานในการรับบทมันมากกว่า.. ใส่เต็มที่เพื่องานที่เรารักหุ่นมาสค็อตคงไม่มีค่า หากว่ามันไม่สามารถใส่จิตวิญญาณและความมีชีวิตชีวาลงไปได้ ดังนั้น ผู้ที่สวมใส่มัน จะต้องรับภาระอันหนักอึ้ง เพราะอาชีพนี้ไม่มีทางที่จะ ได้รับค่าตอบแทนสูงตามสไตล์ผู้ทำงานเบื้องหลังใครก็ตามที่สวมใส่มัน พวกเขาจะต้องสวมวิญญาณการเป็นไดโนเสาร์ขี้เล่นและสร้างความสุขให้แฟนๆให้ได้..คงต้องขออนุญาต

ย้อนเล่าเรื่องส่วนตัวกันสักนิด ครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน ตัวผู้เขียนเคยมีประสบการณ์เป็นมาสค็อตตามงานอีเวนต์คอนเสิร์ตงานหนึ่งสมัยที่ยังเป็นนักศึกษาอยู่ และพบว่าอาชีพนี้ไม่ได้ง่ายอย่างที่ใครคิด มันออกแนวทรมานร่างกายและจิตใจด้วยซ้ำ เมื่อเข้าไปอยู่ข้างในชุด ความยากลำบากแรกคือการขยับและเคลื่อนที่ เนื่องจากงานมาสค็อตนั้นจำเป็นจะต้องเดินไปตามที่ต่างๆ พบปะกับผู้คนในงานเพื่อให้ถ่ายรูปหรือให้เด็กๆได้เล่นอะไรก็ว่าไป แต่ภายในชุดนั้น มันทั้งแคบและร้อนมาก อากาศหายใจบางเบาสุดๆ ยิ่งใส่นานเท่าไหร่ยิ่งชวนให้เป็นลมล้มพับลงไปเท่านั้น หากนึกภาพไม่ออกให้ลองนึกภาพตอนนั่งรถเมล์ลมตอนฝนตกที่คน

แน่นๆและกระจกถูกปิด ความอึดอัดมันระดับเดียวกันชัดๆลำพังแค่หายใจยังยาก แต่งานหลักคือการเดินไปตามจุดต่างๆ โดยที่ความเทอะทะของชุดมาสค็อตนั้นทำให้มองไม่เห็นเท้าของตัวเองด้วยซ้ำไป ต้องให้คนคอยจับมือพาไป ซึ่งกว่าจะทำหน้าที่ครบ 1 ชั่วโมงนั้น สามารถใช้คำว่า “ทรมาน” ได้อย่างเต็มปาก เมื่อถอดชุดได้ก็เหมือนได้พบสวรรค์บนดินอย่างไรอย่างนั้นเลยทีเดียว สิ่งเดียวที่คิดได้เมื่อรับเงินและจบงานคือ “กูจะไม่รับงานมาสค็อตอีกเเล้ว” ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจนทุกวันนี้ อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญอีกอย่างคือ เมื่อเป็นมาสค็อต ไม่มีใครรู้ว่าเราเหนื่อยขนาดไหน ไม่มีคำชมใดๆให้คนใส่ชุดมาสค็อต ดังนั้น ไม่ว่าจะพยายาม

เอ็นเตอร์เทนเท่าไหร่ คนก็จะพูดถึงตัวมาสค็อต ไม่ใช่ตัวผู้สวมใส่ ดังนั้น การที่ใครสักคนจะอยู่ในสภาวะที่เหนื่อยและทรมานในชุดๆนี้ได้นานถึง 27 ปี แต่ละแมตช์เดย์เขาต้องสวมใส่ชุดกันเนอร์สซอรัสหลายชั่วโมง เขาต้องเป็นคนที่สัมผัสถึงความสุขบางอย่างที่คนอื่นๆไม่เคยพบเป็นแน่แท้ ผู้สวมใส่และรับบทบาทกันเนอ์สซอรัสตั้งแต่ปี 1993 จนถึงทุกวันนี้มีคนเดียวเท่านั้น และไม่มีใครที่จะสามารถมาแย่งหน้าที่ที่แสนทรมานนี้จากชายที่ชื่อว่า เจอร์รี่ คีย์ ไปได้ ย้อนกลับไปนานโขก่อนที่เขาจะมารับบทบาทมาสค็อตไดโนเสาร์ เจอร์รี่ คีย์ นั้นเป็นแฟนบอลเดนตายของอาร์เซน่อลที่ถือตั๋วปีมาตั้งแต่ปี 1963 หลังจากที่เขาโตเป็นหนุ่ม

เขาก็ได้งานทำในสโมสร โดยการเป็นคนขับรถและอยู่แผนกอื่นๆ เช่น เจ้าหน้าที่ฝ่ายพานักท่องเที่ยวทัวร์สนาม เรียกได้ว่าจับฉ่ายไปเรื่อย โดยรวมเเล้วเขาถือเป็นพนักงานระดับปฎิบัติการที่ไม่ได้มีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักของแฟนบอลอะไรจนกระทั่ง กันเนอร์สซอรัส ถือกำเนิดในปี 1993 เขาตั้งใจรับ หน้าที่สวมใส่มันเอง ด้วยปณิธานที่แน่วแน่ว่าไม่มี ใครอีกเเล้วในโลกนี้ที่จะรู้จักอาร์เซน่อล และใส่จิตวิญญาณกูนเนอร์สลงไปในหุ่นไดโนเสาร์ได้เพอร์เฟ็กต์ เท่ากับตัวเขาเองมาสค็อต และชีวิตของเจอร์รี่ในบทบาทใหม่ นั้นยากลำบากอย่างไม่ต้องสงสัย

 

คลิ๊กเลย >>> UFABETWINS

อ่านข่าวเพิ่ม >>>  บ้านผลบอล

UFABETWINS อย่างที่ทุกคนรู้ แมนฯ ยูไนเต็ด ได้ตัว ดอนนี่ ฟาน เดอ เบ็ค เป็นนักเตะรายแรกในซัมเมอร์นี้ไปที่เรียบร้อยแล้ว

และก็อีกเช่นที่มีการเปิดเผยหมายเลขเสื้อของเขาว่าจะเป็นเบอร์ 34 ซึ่งไม่ใช่เบอร์ที่ป๊อปปูลาร์สำหรับคนทั่วไป และนี่คือเรื่องราวและเหตุผลที่ทำให้ ฟาน เดอ เบ็ค เลือกใช้เบอร์นี้แทนเลขตัวเดียว เบอร์ 34 ที่สวมใส่โดยเพื่อนรักของเขาที่กอดคอสวมรองเท้าเตะฟุตบอลกันมาตั้งแต่ 9 ขวบอย่าง อับเดลฮัค นูรี
จริง ๆ ทั้งสองคนควรจะสร้างชื่อและยิ่งใหญ่ขึ้นมาพร้อม ๆ กันได้ เพราะในปี 2017 ทั้ง ดอนนี่ และ นูรี ดันตัวเองมาจนถึงชุดใหญ่ของ อาแจ็กซ์ ได้แล้ว

เพียงแต่ว่าในวันหนึ่ง เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น แอปปี้ จากย่านอพยพ อับเดลฮัค นูรี่ เกิดในย่านผู้อพยพชานเมืองของอัมสเตอร์ดัม พ่อของเขาเป็นชาวโมร็อกโก ที่เข้ามาทำงานเป็นลูกจ้างร้านขายเนื้อเพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัวจนกระทั่ง อับเดลฮัค หรือที่เรียกกันอีกชื่อว่า “แอปปี้” จะลืมตามาดูโลก ในย่านที่เขาอยู่ มีสนามฟุตบอลพื้นคอนกรีตที่ แอปปี้ กับเพื่อนจะเล่นกันทุกวันจนเป็นภาพคุ้นตาของคนที่นั่น เด็กทุกคนรู้ดีว่าในความยากลำบากของชีวิตที่ได้เจอ

หากพวกเขาเล่นฟุตบอลได้ดี เล่นฟุตบอลได้เก่ง มันจะเป็นตัวช่วยที่ฉุดพวกเขาและครอบครัวไปสู่ชีวิตที่ดีกว่า และ แอปปี้ ก็คาดหวังไว้มากกับเส้นทางนี้ ในปี 2005 เขาได้เข้าสู่ทีมอคาเดมีของ อาแจ็กซ์ ในรุ่นอายุไม่เกิน 10 ปี โดยนักเตะในรุ่นนั้นที่เติบโตมามีชื่อเสียงและเป็นเพื่อนซี้ของเขา ได้แก่ ดอนนี่ ฟาน เดอ เบ็ค นั่นเอง มีคำกล่าวและเล่าเรื่องถึงฝีเท้าของ แอปปี้ ในระดับอคาเดมีว่าเป็นนักเตะในสไตล์ที่แตกต่างจากนักเตะเนเธอร์แลนด์ทั่วไป เขาเล่นคล้ายผู้เล่น

ฝั่งโมร็อกโก ที่ได้ DNA มาจากพ่อมากกว่า กล่าวคือเรื่องของความรวดเร็ว คล่องแคล่ว และมีเทคนิคแพรวพราว นั่นคือสไตล์ในแบบที่หลายคนกล่าวถึงเขา ฟิลิปป์ แซนด์เลอร์ หนึ่งในนักเตะอคาเดมีของอาแจ็กซ์ชุดนั้น ที่ปัจจุบันเป็นนักเตะในสังกัดของ แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ยืนยันด้วยตัวเองว่าในฐานะรุ่นน้องของ แอปปี้ เขาได้เห็นการเล่นของ แอปปี้ มานานจนรู้ว่านี่คือนักเตะที่อยู่ระดับแถวหน้าของเยาวชนทุกคนในสโมสร เขาคือคนที่รุ่นน้องทุกคนอยากเดินตามรอย

ไม่แพ้ ฟาน เดอ เบ็ค เลย “นูรี คือผู้เล่นมากพรสวรรค์ที่สุดเท่าที่ผมเคยเล่นด้วย เขามีแววที่จะโด่งดังเหมือนกับที่ ฟาน เดอ เบ็ค เป็น หนำซ้ำดูจะมีแววเก่งกว่าด้วยซ้ำไป” ทุกอย่างเป็นไปตามนั้น แอปปี้ นูรี เติบโตขึ้นในระบบเยาวชนอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเขาก็พัฒนาตัวเองจนก้าวขึ้นมาเล่นทีมชุดสำรอง และสุดท้ายทีมเยาวชนอาแจ็กซ์ชุดเด็กเทพที่นำโดย นูรี และ ฟาน เดอ เบ็ค ก็ถูกดันขึ้นสู่ทีมชุดใหญ่ในปี 2015 ตอนที่เด็ก ๆ พวกนี้ยังมีอายุแค่ 18 ปี สำหรับ

ฟาน เดอ เบ็ค นั้นคือความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ แต่สำหรับ แอปปี้ นูรี นั้น การได้สัญญาอาชีพมีความหมายมากกว่าเรื่องของฟุตบอล แต่มันคือเรื่องของชีวิตความเป็นอยู่ที่ครอบครัวของเขาจะได้ลืมตาอ้าปากจริง ๆ จัง ๆ เสียที ประกอบกับในช่วงเวลาเดียวกันนั้น มูฮัมหมัด นูรี พ่อของเขาก็ต้องออกจากการเป็นลูกจ้างร้านขายเนื้อ เนื่องจากมีปัญหาที่กล้ามเนื้อหัวไหล่เพราะอยู่กับการสับและชำแหละเนื้อมาตลอดชีวิต ดังนั้นนี่คือโอกาสที่พอของเขาจะได้พัก

เมื่อมีภาระและคนที่รักอยู่บนบ่า มนุษย์เรานั้นมักจะมีพลังพิเศษที่เพิ่มขึ้นโดยไม่รู้ที่มาที่ไป อยู่ดี ๆ เราก็สามารถทำในสิ่งที่เราไม่เคยคิดว่าเราจะทำได้ บางครั้งเราก็สู้ได้มากกว่าที่เราคิด นั่นคือขุมพลังที่ไม่สามารถหาคำอธิบายได้ว่าอยู่ดี ๆ มันมาจากไหนกันแน่ ตัวของแอปปี้ เมื่อเริ่มเข้าใกล้ทีมชุดใหญ่ เขาก็ไม่ลืมที่จะทำตัวให้เป็นมืออาชีพในทุก ๆ ด้าน สำหรับเด็ก ๆ หลายคนเมื่อได้สัญญาอาชีพอาจจะสูญเสียความมุ่งมั่นไปบ้าง แต่ไม่ใช่กับเขา ในปี 2014

ตอนที่เขาอายุ 17 ปี เขาเคยเล่ากับสื่อในเนเธอร์แลนด์ว่า เด็กเยาวชนของ อาแจ็กซ์ ที่เด่น ๆ ในรุ่นจะถูกทีมใหญ่ ๆ จ้องมาสอยก่อนจะได้สัญญาอาชีพ ซึ่งนั่นจะทำให้ตัวเด็กได้ค่าจ้างก้อนใหญ่กว่าที่อาแจ็กซ์พร้อมจะให้ ในขณะที่อาแจ็กซ์เองก็เสียเปรียบเพราะจะได้เพียงค่าชดเชยสัญญาไม่กี่ล้านยูโร เช่นกรณีของนักเตะที่ชื่อว่า มิงค์ ปีตอร์ส เด็กรุ่นพี่ของ แอปปี้ ที่เลือกปัดสัญญาจากอาแจ็กซ์ และย้ายไปอยู่กับ เรอัล มาดริด แทน

“ผมจะไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง ไม่ใช่สำหรับช่วงอายุแบบนี้แน่นอน มาดริด เป็นสโมสรชั้นนำ แต่ผมรู้ดีว่าผมกำลังอยู่ในตำแหน่งที่ดีเมื่อได้อยู่กับ อาแจ็กซ์” นูรี กล่าว มันไม่ใช่เรื่องของเงินอย่างเดียว นูรี มีความสุขกับชีวิตที่นี่เป็นอย่างมาก การได้เล่นเกมอาชีพเคียงข้างเพื่อนรักเตะฟุตบอลกันมานานกว่า 10 ปี คือสิ่งที่เขาเฝ้ารอ นอกจากนี้ นูรี ยังเป็นเด็กที่เข้าถึงผู้หลักผู้ใหญ่ในสโมสรเสมอ เขามักจะขอตั๋วเข้าชมเกมของทีมชุดใหญ่ และบางครั้งก็ขอโอกาสได้ซ้อมกับ

นักเตะรุ่นพี่ ซึ่งนั่นทำให้กลุ่มผู้บริหารหรือกลุ่มโค้ชชื่นชอบในความทะเยอทะยานของ แอปปี้ และที่สำคัญที่สุดต่างฝ่ายต่างก็รักและให้ความเคารพกันเป็นอย่างมาก และการที่อยู่กับสโมสรนี้มานานเขาจึงเป็นเหมือนลูก ๆ หลาน ๆ ของคนที่นี่ไปแล้ว รอหน่อยเพื่อน ย้อนกลับไปในช่วงปี 2014-16 ที่กลุ่มเด็กเทพอาแจ็กซ์ ถูกดันขึ้นชุดใหญ่พร้อม ๆ กันในคราวเดียวกันอีกครั้ง ณ เวลานั้นทีม อาแจ็กซ์ ชุดใหญ่ถือว่าไม่ได้แข็งแกร่งในระดับยุโรปอะไรมากมายนัก มีเพียงการคว้าแชมป์

ลีกที่ถือว่าไม่ใช่เรื่องเซอร์ไพรส์อะไร โดยกลุ่มเด็กเทพที่ถูกดันขึ้นมาในช่วงเวลาเดียวกันมีหลัก ๆ ทั้งหมด 7 คนนอกจาก นูรี แล้วก็ได้แก่ มัทไธส์ เดอ ลิกต์, โจเอล เฟลมัน, อามิน ยูเนส, จัสติน ไคลเวิร์ต, ฟิลิปป์ แซนด์เลอร์, แฟรงกี้ เดอ ยอง และ ดอนนี่ ฟาน เดอ เบ็ค แม้บางคน อาแจ็กซ์ จะไม่ได้ปั้นขึ้นมาด้วยตัวเองเพียว ๆ แต่เป็นการซื้อมาปั้นต่อก็ตาม ทว่า ณ เวลานั้นสำนักข่าวจากอังกฤษอย่าง The Guardian ได้จัดอันดับบทความนักเตะดาวรุ่งที่น่าจับตามองในยุโรป

ประจำปี 2014 ซึ่งเขาเลือกนักเตะจากทีมเด็กเทพชุดนี้เกินครึ่ง และแน่นอน แอปปี้ เป็นหนึ่งในนั้นด้วย ช่วงเวลาของ แอปปี้ ได้เริ่มขึ้น อาจจะช้ากว่า เดอ ลิกต์ และ ฟาน เดอ เบ็ค ที่ได้ประเดิมตัวจริงในทีมชุดใหญ่ไปก่อน เพราะนักเตะแนวรุกของ อาแจ็กซ์ นั้นเต็มเอี๊ยด เขาโดนส่งไปลงเล่นในทีม ยอง อาแจ็กซ์ (ทีมสำรอง ที่ลงเล่นในลีก 2 ของประเทศ) และมีโอกาสสลับขึ้นมาอยู่กับทีมชุดใหญ่เป็นระยะ ๆ ผลงานที่โดดเด่นที่สุดคือการโดนส่งไปเล่นในลีกรอง

ในฤดูกาล 2016-17 ที่เขายิงไป 11 ประตูและได้รางวัลนักเตะยอดเยี่ยมของลีก นอกจากนี้ยังได้ลงเล่นในทีมชุดใหญ่และอยู่ในชุดที่ได้รองแชมป์ ยูโรปา ลีก ในปี 2017 ที่แพ้ แมนฯ ยูไนเต็ด อีกด้วย ฤดูกาลแห่งความยอดเยี่ยมจบลง ก็ได้เวลาที่ แอปปี้ จะก้าวขึ้นมาเป็นแข้งชุดใหญ่พร้อมกับเพื่อน ๆ ของเขาในฤดูกาล 2017-18 ซึ่งตอนนั้นทีมโค้ชของ อาแจ็กซ์ วางตัว นูรี เอาไว้ในฐานะนักเตะที่จะได้มีส่วนร่วมในการลงสนามมากขึ้น ทว่าเรื่องราวของชีวิตนั้นคาดเดาไม่ได้

เสมอ ในช่วงปรีซีซั่นก่อนฤดูกาลจะเริ่ม นูรี ที่ได้เสื้อหมายเลข 34 ได้รับมอบหมายให้เป็นนักเตะตัวรุกที่คอยสแตนด์บายตำแหน่งของ ฮาคิม ซิเย็ค เอาไว้ และเขาจะได้โอกาสลงในตำแหน่งหมายเลข 10 ในช่วงปรีซีซั่นนี้ เพื่อลองดูว่าเขาพร้อมหรือยังสำหรับลีกสูงสุด เกมดังกล่าวเกิดขึ้นในเดือนกรกฎาคมปี 2017 เป็นเกมอุ่นเครื่องระหว่าง แวร์เดอร์ เบรเมน กับ อาแจ็กซ์ ซึ่งไปจัดที่ประเทศออสเตรีย โดยในเกมนั้น นูรี โดนเปลี่ยนตัวลงมาแทน ซิเย็ค ตามแท็คติกในนาทีที่ 72

ทว่าหลังจากลงสนามได้ไม่กี่นาทีเขาก็ล้มลงแบบไม่มีใครรู้สาเหตุ ไม่มีใครรู้มาก่อนว่าเขาเป็นอะไร หรือโดนอะไร หลายคนอยู่ในสภาวะงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โดยคนแรกที่เริ่มรู้สึกตัวหลัง แอปปี้ ลงไปนอนฟุบกับพื้นราว 10 วินาทีคือ คลาส แยน ฮุนเตลาร์ ดาวยิงตัวเก๋าของ อาแจ็กซ์ ที่รู้ทันทีว่า นี่ไม่ใช่สถานการณ์ปกติ เขาโวยวายและเรียกแพทย์ของทีมเข้ามาดูอาการ และเมื่อถึงมือแพทย์สนาม ผู้เล่นทุกคนจึงเริ่มตระหนักว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ แล้ว นักเตะของ

อาแจ็กซ์ หลายคนโดยเฉพาะทีมงานเด็กเทพ เริ่มร้องไห้ และเอามือกุมหน้า บ้างก็สวดภาวนาให้เพื่อนของพวกเขาลุกขึ้นมาให้ได้ ทว่าอาการของ แอปปี้ ไม่ดีขึ้นเลย ทุกฝ่ายช่วยกันปล้ำเขาอยู่พักใหญ่ แต่อาการก็ไม่ตอบสนอง จนทำให้ต้องเรียก เฮลิคอปเตอร์ เข้ามาอย่างเร่งด่วนเพื่อส่งตัว แอปปี้ ให้ถึงมือหมอและเครื่องมือแพทย์ให้เร็วที่สุด และอย่างที่เราทุกคนรู้ มันคือความโชคร้ายของเด็กหนุ่มที่มีพรสวรรค์ที่จะเติบโตเป็นนักเตะระดับโลก ความฝันที่จะเป็นเหมือน

ริคาร์โด้ กาก้า และ อันเดรียส อิเนียสต้า ของ แอปปี้ ไม่เคยได้ถูกสานต่อ เนื่องจากนับตั้งแต่วันนั้น เขาก็ไม่เคยได้กลับมาเล่นฟุตบอลอีกเลย ซ้ำร้ายแค่รู้สึกตัวก็ยังไม่สามารถทำได้ แพทย์ระบุชัดเจนว่าอาการของเขาเข้าขั้นโคม่าต้องติดตามอาการแบบนาทีต่อนาที และสุดท้ายเมื่อครอบครัวของเขาเดินทางจาก อัมสเตอร์ดัม มาถึง เยอรมัน พวกเขารีบถามหมอทันทีว่า แอปปี้ จะกลับมาเป็นปกติไหม? คำตอบของคุณหมอในวันนั้นคือ “เขาจะไม่หายกลับมาเป็นเหมือน

เดิมอีกแล้ว” “นี่เป็นข่าวร้ายที่แย่ที่สุดที่สโมสรเคยมี เรารู้สึกเสียใจและเห็นใจกับครอบครัวพ่อแม่พี่น้องและญาติคนอื่น ๆ ของเขา เพราะนี่คือความทุกข์ทรมานที่ไม่สามารถบรรยายได้ เช่นเดียวกับสโมสรของเราด้วย อับเดลฮัค เป็นคนที่มีพรสวรรค์ แต่น่าเสียดายที่เราไม่อาจจะรู้ได้เลยว่าเส้นทางแห่งดวงดาวของเขา จะพาเขาไปหยุดที่จุดไหน” เอ็ดวิน ฟาน เดอ ซาร์ ผู้นั่งตำแหน่งผู้อำนวยการกีฬาของสโมสรกล่าว อีกกลุ่มหนึ่งที่ได้รับผลกระทบไม่ต่างกัน คือเหล่ากลุ่มเด็ก

เทพทั้งหลายที่โตมาด้วยกัน พวกเขาเห็นและรู้ถึงความฝันของ แอปปี้ มาตั้งแต่ 7 ขวบ และถูกความโชคร้ายพรากไปแบบไม่มีวันกลับเช่นนี้ นั่นคือสิ่งที่ทำให้เด็ก ๆ ชุดนั้นสะเทือนใจเป็นอย่างมาก สโมสรและตัวนักเตะผลักดันเรื่องนี้อย่างเต็มที่ อาแจ็กซ์ เริ่มผุดแคมเปญ “Stay Strong Appie” ซึ่งเป็นสโลแกนที่กลายเป็นสัญลักษณ์แห่งความหวังบนโซเชียลมีเดีย นอกจากนี้ยังพยายามให้แฟน ๆ มีส่วนร่วมในการส่งกำลังใจด้วยการนำเสื้อหมายเลข 34 ของ นูรี ให้แฟน ๆ

มาเขียนข้อความอวยพรและให้กำลังใจ เพื่อหวังว่าเขาจะพ้นจากโชคร้ายและอย่างน้อยกลับมาใช้ชีวิตอย่างเดิมให้ได้อีกครั้ง แม้ว่าจะไม่สามารถเล่นฟุตบอลได้ก็ตาม 32 เดือนที่ไม่ได้มาจากแค่ “ความโชคร้าย” สโมสรอาแจ็กซ์ พยายามช่วยเหลือครอบครัว นูรี ทุกด้าน ไม่ว่าจะเรื่องการรักษา และการดูแลครอบครัวทดแทนในส่วนของลูกชายคนเก่งด้วย อย่างไรก็ตามเรื่องนี้คงไม่เกิดขึ้นแน่หากทุกคนไม่ประมาทจนเกินไปนัก

เพราะหลังจากที่ นูรี นอนห้องไอซียูด้วยอาการโคม่ามากว่า 32 เดือน ความจริงจากคุณหมอผู้รักษาไข้ ก็ยืนยันว่าสาเหตุที่ แอปปี้ นูรี ไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไม่ใช่เรื่องของความโชคร้ายอย่างเดียว แต่เกิดจากความไม่พร้อมของระบบการปฐมพยาบาลอีกด้วย

คลิ๊กเลย >>> UFABETWINS

อ่านข่าวเพิ่ม >>> บ้านผลบอล

UFABETWINS “ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับ รอนนี่ โอซัลลิแวน นั้น จะให้ใช้คำว่าเพื่อนก็คงจะมากเกินไป”

นี่คือคำพูดของ สตีเฟ่น เฮนดรี้ นักสนุกเกอร์ที่คว้าแชมป์โลกมากที่สุดในโลก ทั้ง เฮนดรี้ และ รอนนี่ คือสุดยอดในยุคของตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย แต่คำถามคือถ้าต่างคนต่างพีกมาปะทะกัน ใครล่ะคือ G.O.A.T. หรือผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล?วงการอื่นๆ คุณอาจจะได้คำตอบที่แบเบอร์.. แต่สำหรับวงการสนุกเกอร์นั้นยากหน่อย พวกเขา

ไม่ใช่เพื่อนกัน และต่างฝ่ายก็ต่างเชื่อว่า “ผมเก่งกว่า” และมันมีเหตุผลที่ทำให้พวกเขาไม่ยอมปริปากยอมรับว่าตนเองสู้ไม่ได้แม้แต่น้อย ติดตามความสัมพันธ์ในแบบคู่แข่งเต็ม 100% ของ เฮนดรี้ และ รอนนี่ ได้ที่นี่ 2 เด็กน้อยผู้ขายวิญญาณให้สนุกเกอร์ ก่อนที่จะตัดสินและหาคำตอบว่าใครเก่งกว่าใคร และความสัมพันธ์ระหว่าง สตีเฟ่น

เฮนดรี้ และ รอนนี่ โอซัลลิแวน เป็นเช่นไร เราต้องมองหาสิ่งที่เหมือนกันในตัวของพวกเขาให้เจอก่อน และแน่นอนว่าการเป็นผู้เล่นที่ดีที่สุดในยุคของตัวเอง ย่อมต้องแลกมาด้วยความพยายามที่คนธรรมดานึกภาพไม่ออก “เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย” คือคำกล่าวที่เหมาะกับทั้ง เฮนดรี้ และ รอนนี่ อย่างแท้จริง เฮนดรี้ จากสก็อตแลนด์ได้รับฉายาว่า

“โกลเด้น บอย” ด้วยการเทิร์นโปรตั้งแต่อายุ 16 ปี ซึ่งก่อนหน้านั้นเขาได้โต๊ะสนุ๊กเป็นของขวัญคริสต์มาสตอนอายุ 12 ปี หลังจากนั้นเขาก็เล่นแต่สนุกเกอร์ และทิ้งกีฬาทุกอย่างที่เคยเล่นไปจนหมดสิ้น จนสุดท้ายเขาสร้างศาสตร์แขนงใหม่ให้วงการสนุกเกอร์ขึ้นมา นั่นคือสนุกเกอร์เกมรุกที่เล่นเร็ว ยิงไว แต่เป็นการเล่นที่ผ่านกระบวนการทาง

ความคิดแบบเฉียบขาด จนได้ฉายาว่าหนึ่งในนักสนุกเกอร์ที่วางแผนและกลยุทธ์เก่งที่สุดในเวลาต่อมา ขณะที่ รอนนี่ โอซัลลิแวน นั้น คือเด็กนรกแห่งวงการสนุกเกอร์ของจริง เด็กชายชาวอังกฤษเล่นสนุ้กตั้งแต่ 7 ขวบ เขาเป็นคนที่มีความอัจฉริยะคิดเล่นลูกพลิกแพลง ช็อตเหนือความคาดหมาย และยากที่ใครจะไล่เขาจน ซึ่งทั้งหมดผ่าน

การฝึกแบบสุดโหดจนกลายเป็นความเชี่ยวชาญที่สามารถจัดการอุปสรรคบนโต๊ะสนุ้กได้อย่างรวดเร็ว เฮนดรี้ที่ว่าเร็วแล้ว ยังขึ้นชื่อไม่เท่าที่รอนนี่เป็น คิดเร็ว ทำไว แม่นจริง คือสโลแกนของเขาก็ว่าได้ และนั่นทำให้เขาได้ฉายาว่า “เดอะ ร็อคเก็ต” โดยมีที่มาจากการแทงเร็วอย่างกับจรวดนั่นเอง ทั้งคู่เทิร์นโปรตอนอายุ 16 ปี เหมือนกัน

และเป็นเด็กที่มีความนิ่ง มีวิสัยทัศน์ของผู้ชนะแบบเต็มเปี่ยม ตัวของเฮนดรี้นั้นอยากจะเป็นเบอร์ 1 ของโลกและมั่นใจว่าตัวเองจะทำได้ด้วยความพยายามอันสูงส่ง ซ้อมหนักแทบตายเพื่อผลลัพธ์ที่แสนง่ายดายในการแข่งขันจริง เขาอยากสยบโลกด้วยความหยิ่งผยองแบบแชมเปี้ยน ขณะที่รอนนี่นั้นอย่างที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น หมอนี่คือเด็ก

อัจฉริยะที่สามารถทำเซ็นจูรี่เบรกได้ตั้งแต่ 9 ขวบ และเติบโตมาพร้อมๆกับปัญหาครอบครัวที่พ่อและแม่ต้องติดคุกและสู้คดีความ เหลือให้เขาต้องคอยปกป้องดูแลน้องสาวไปพร้อมๆกับการเปิดร้านเซ็กซ์ทอยเพื่อหารายได้ ซึ่งความลำบากนี้เองทำให้เขาพยายามฝึกอย่างหนักไม่แพ้เฮนดรี้ แต่สิ่งที่แตกต่างเล็กน้อยคือ ชีวิตที่ขรุขระนั้นส่ง

ผ่านมาถึงสไตล์การเล่นในแบบของนักสู้ คนหนึ่งสู้เพื่อความต้องการเป็นมือ 1 ในการตอบสนองความกระหายส่วนตัว อยากเป็นเหมือน ไทเกอร์ วู้ดส์, มิชาเอล ชูมัคเกอร์ และแชมเปี้ยนส์ในวงการต่างๆของโลก ขณะที่อีกหนึ่ง สถานการณ์ชีวิตบีบบังคับให้ถอยไม่ได้ จึงจำเป็นต้องทุ่มสุดแรงเกิดเพื่อความอยู่รอด.. แม้แรงถีบของ เฮนดรี้

และ รอนนี่ จะแตกต่างกัน แต่สุดท้ายแล้วผลลัพธ์ไม่ต่าง เพราะทั้งคู่ต่างก็พยายามอย่างเอาเป็นเอาตายจนกลายเป็นปรมจารย์ในยุคของตนเองทั้งสิ้น คำถามโลกแตก จากที่กล่าวมาในข้างต้นนั้นแสดงให้เห็นถึงความยอดเยี่ยมของแต่ละคนได้เป็นอย่างดี อย่างไรก็ตาม การหาคำตอบชัดๆว่าสุดท้ายแล้วใครยิ่งใหญ่กว่าใครแบบชัดเจน

100% มันกลับกลายเป็นคำถามที่ตอบได้ยากยิ่งเสียเหลือเกิน เพราะช่วงเวลาพีกของทั้งคู่คลาดเคลื่อนกันไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น วันที่เฮนดรี้พีกที่สุด รอนนี่ก็เพิ่งเข้าสู่วงการสนุกเกอร์ และในวันนี่รอนนี่พีกที่สุด เฮนดรี้ก็มีแชมป์ติดไม้ติดมือมากมาย ซึ่งพอจะคาดเดาได้ว่า ไฟแห่งความกระหายก็คงไม่เท่าตอนที่เขาอยากจะพิสูจน์ตัวเอง

เหมือนตอนขึ้นรุ่นมาใหม่ๆแน่ “ในช่วงยุค 90’s ผมไม่เคยมีเวลาสังสรรค์กับผู้เล่นคนอื่นๆเลย ผมได้รับฉายาว่า ‘ไอซ์แมน’ ซึ่งมองย้อนกลับไปมันไม่ควรจะเป็นแบบนั้น ผมรู้สึกว่าผมเป็นเหมือนสัตว์ที่โดนฝึกมาเพื่อให้ออกไปคว้าชัยชนะในการแข่งขัน” เฮนดรี้ กล่าวถึงช่วงเวลาที่เขาพีกสุดๆ ด้วยการคว้าแชมป์โลก 7 สมัย และแชมป์อื่นๆอีก

มากมาย รวมไปถึงการครองมือ 1 ของโลกยาวนานถึง 7 ปี “มองย้อนกลับไปมันไม่ควรจะเป็นแบบนั้น” ย้ำตรงคำพูดนี้อีกสักครั้ง ซึ่งมันชัดเจนว่าในวันที่เขาประสบความสำเร็จมากพอ เขาก็มีความรู้สึกอิ่มกับการคว้าแชมป์ไปพอสมควร ด้วยการคลาดเคลื่อนของเวลา ทำให้ข้อสงสัยว่าใครเก่งกว่ากัน ใครยิ่งใหญ่กว่ากันนั้นเป็นคำถามที่คลาส

สิกพอๆกับการหาเบอร์ 1 ในวงการกีฬาอื่นๆเลยทีเดียว เพราะคำตอบมันไม่มีผิดมีถูก ขึ้นอยู่กับว่าคนตอบจะชอบใครมากกว่าเท่านั้นเอง จิมมี่ ไวท์ อดีตสุดยอดนักสนุกเกอร์ก็เคยตอบคำถามนี้ ซึ่งแม้แต่ตัวของไวท์ที่เคยดวลกับทั้ง 2 คนยังคงให้คำตอบแบบกั๊กๆ ไม่ชัดเจนว่าแท้จริงแล้วใครคือผู้ชนะกันแน่ “ต้องบอกว่าวงการ

สนุกเกอร์ได้เจอกับนักกีฬาระดับเหลือเชื่อ คนแรกคือ สตีฟ เดวิส และหลังจากนั้น สตีเฟ่น เฮนดรี้ ก็เข้ามาท้าชิงยุคสมัยนั้นและพาวงการสนุกเกอร์ก้าวไปอีกระดับ ซึ่งตัวผมเองก็คาดไม่ถึงว่าจะมีใครเก่งขนาดนี้ จนกระทั่งหลังจากหมดยุคของเขาและมี รอนนี่ โอซัลลิแวน เข้ามา” จิมมี่ ไวท์ ให้สัมภาษณ์กับ ยูโรสปอร์ต หลังจากกล่าวจบ

ประโยคนั้น เขาถูกตามต่อว่าสรุปแล้วใครเก่งกว่าใคร ไวท์ก็ตอบในเชิงเปรียบเทียบว่า “เมื่อคุณพยายามจะเปรียบเทียบ เฮนดรี้ กับ รอนนี่ แล้ว ผมว่ามันเหมือนกับการเอา มูฮัมหมัด อาลี กับ ไมค์ ไทสัน มาเทียบกัน ซึ่งแต่ละคนก็มียุคของตัวเองที่พวกเขาเอาชนะคนอื่นๆได้ง่ายและคว้าแชมป์มากมาย” มาถึงตรงนี้ ไวท์โดนผู้สัมภาษณ์ไล่จน

จนมุมด้วยการให้เขาเลือกว่า ขอคนเดียว.. ใครคือเบอร์ 1? ไวท์จึงเริ่มให้คำตอบในแบบที่เอียงไปทางรอนนี่มากกว่า “ในยุค 90 เฮนดรี้เจอคู่แข่งเก่งๆไม่กี่คนรอบตัวเขา ผมมองว่าเขาจะสบายกว่ารอนนี่เล็กน้อย เพราะหลังจากนั้นไม่นานเหล่าสุดยอดนักสนุ้กก็พร้อมกันแจ้งเกิดทั้ง จอห์น ฮิกกิ้นส์, มาร์ค เจ วิลเลี่ยมส์, พอล ฮันเตอร์ และ

แน่นอน รอนนี่ โอซัลลิแวน ซึ่งจากเหตุผลนี้ผมขอตอบว่า รอนนี่ คือ G.O.A.T. ของวงการสนุกเกอร์ที่แท้จริง และเชื่อว่าถ้าคุณถามเฮนดรี้ เขาก็น่าจะบอกแบบนั้น” ซึ่งแม้คำตอบนี้จะมีชื่อของรอนนี่มาเป็นอันดับแรก แต่สุดท้ายมันก็วนกลับไปเรื่องเดิมคือ “เวลาที่ดีที่สุดของทั้งคู่นั้นต่างกัน” จึงฟันธงไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตัวของเฮน

ดรี้เองไม่คิดว่าเขาจะเป็นรองรอนนี่ แม้ว่าสถิติเฮดทูเฮดจะเป็นรอง (เจอกัน 56 ครั้ง รอนนี่ชนะ 30 เฮนดรี้ชนะ 21 เสมอ 5) ก็ตาม ความผยองของแชมป์โลก 7 สมัย เฮนดรี้นั้นเป็นคนที่มีความจองหองและผยองในแบบของแชมเปี้ยนตัวจริงเสียงจริง คำพูดของเขาค่อนข้างโผงผาง วิจารณ์คนอื่นแบบตรงๆไม่อ้อมค้อม ซึ่งนั่นก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่

แฟนๆสนุกเกอร์ให้ความนิยมในตัวของรอนนี่ที่มีความแบดบอยออกแนวพระเอกจอมกวนมากกว่า (เจ้าตัวยอมรับเอง) แม้ว่าเฮนดรี้จะมีแชมป์โลกถึง 7 สมัยก็ตาม “บางทีผมและสตีฟ เดวิส อาจจะดูไม่น่าสนใจพอ สิ่งที่เราทำคือฝึกซ้อมแล้วเล่นชนะแมตช์ ขณะที่รอนนี่ ในช่วงแรกๆ เขามีมาดของแบดบอย เหมือนกับ จิมมี่ (ไวท์) และ อเล็กซ์

ฮิกกินส์ (ตำนานนักสนุ้กยุค 70’s-80’s) จากนั้นเขาก็เริ่มคว้าแชมป์ได้เรื่อยๆ แต่นั่นกลับไม่ใช่เรื่องสำคัญที่สุด เพราะมีแฟนๆไม่น้อยที่ไม่สนใจว่าเขาจะคว้าแชมป์กี่รายการ แต่ต้องการให้เขาสร้างความบันเทิงไปเรื่อยๆมากกว่า” เฮนดรี้ กล่าว “เขาต้องแบกรับความคาดหวังของกองเชียร์ไว้ ทำให้เกิดความกดดัน กองเชียร์อย่างน้อย 95%

ต้องการให้คุณชนะ แต่หากเกิดความผิดพลาดขึ้นเล็กๆน้อยๆ ความเกร็งก็จะเพิ่มขึ้นเพราะไม่อยากให้ผู้ชมผิดหวัง น่าสนใจว่ารอนนี่จะทำอย่างไรหากกองเชียร์ต่อต้านเขา.. แต่เรื่องแบบนั้นไม่มีวันเกิดขึ้น” เฮนดรี้ กล่าวเชิงปลงและน้อยใจในเวลาเดียวกัน แต่ถึงแม้จะพูดอย่างนั้น เฮนดรี้ก็ยังคงเป็นเขาคนเดิมนั่นคือไม่สามารถกล่าวชื่นชม

ใครว่าเก่งกว่าตัวเองได้ 100% เขาอาจจะยอมรับว่ารอนนี่คือนักสนุ้กขวัญใจแฟนๆ เล่นสนุก, ลีลาเร้าใจ และมาดเท่ แต่สุดท้ายแล้ว เฮนดรี้ยังเชื่อว่าเรื่องของฝีมือ รอนนี่ไม่น่าจะสู้ตัวเขาในวันที่พีกที่สุดได้ “ถ้าเราเจอกันในช่วงเวลาที่ต่างคนต่างดีที่สุด ผมคิดว่าผมจะชนะเอาชนะเขาได้ ถ้าเราเล่นกันแบบ 4 เซสชั่น (four-session match :

หมายถึงแมตช์ที่แข่งกัน 33-35 เฟรม อย่างในศึกชิงแชมป์โลกรอบรองกับรอบชิง จนต้องแบ่งเป็น 4 เซสชั่น 2 วันแข่ง) ผมเชือดเขาได้แน่ เพราะผมเป็นพวกที่ปรับตัวได้เร็ว ผมมีสภาพจิตใจที่แข็งแกร่งมาก ส่วนตัวของเขานั้นต้องยอมรับว่าเขามีพรสวรรค์สูงกว่าผม วัดจากระยะเวลาในการกวาดหมดโต๊ะดูก็ได้ รอนนี่สามารถใช้เวลาแค่ 4

นาทีครึ่งสำหรับแม็กซิมั่มเบรก ส่วนสถิติที่ดีที่สุดของผมในการทำแม็กซิมั่มคือ 9 นาที” นี่คือคำตอบของเฮนดรี้ที่ถึงแม้เขาจะบอกว่าเขาเป็นคนชนะ แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ยังพูดถึงบางจุดที่เขาสู้รอนนี่ไม่ได้ และ 1 ในนั้นคือพรสวรรค์นั่นเอง ปล่อยมันไว้ให้คลาสสิกอย่างนั้น วงการกีฬามีศึกชิงเบอร์ 1 ให้เราเห็นมามากมาย ฟุตบอลมี โรนัลโด้

กับ เมสซี่, เทนนิส มี เฟเดอเรอร์ กับ นาดาล ซึ่ง 4 คน 2 คู่นี้มีความเป็นเพื่อนกันในระดับหนึ่งถึงแม้จะเป็นคู่แข่งกันก็ตาม โดยเฉพาะในรายของ เฟเดอเรอร์ กับ นาดาล นั้นสามารถใช้คำว่าซี้ได้เลย ขณะที่ความสัมพันธ์ระหว่าง เฮนดรี้ และ รอนนี่ เข้าขั้นความสัมพันธ์แบบคู่แข่งเต็มรูปแบบ ไม่ว่าจะตอนที่ยังเล่นอยู่ด้วยกัน (เฮนดรี้ แขวนคิวปี

2012) ที่เจอกันมาหลายครั้งต่อหลายครั้ง แต่การเจอหน้ากันของทั้งคู่ก็ยังคาดเดาไม่ได้ว่าสรุปแล้วโกรธ, เกลียด หรือ เคารพกันแน่? “พูดตรงๆนะ ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับรอนนี่นั้นจะให้ใช้คำว่าเพื่อนก็คงจะมากไป เพราะตัวของเขาเป็นคนที่ค่อนข้างมีอารมณ์แปรปรวนและซับซ้อน มีหลายครั้งที่เราพยายามคุยกันดีๆ และดูเหมือนความ

สัมพันธ์จะโอเคขึ้น แต่สุดท้ายแล้วตกอีกวันเขากลับเดินผ่านคุณด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่มีทักมีทายได้.. นั่นล่ะคือสิ่งที่เราเป็น” เฮนดรี้ เล่ามุมของเขา ขณะที่รอนนี่ก็ไม่ปฎิเสธ ในวัยหนุ่มนั้นเขาเจอกับปัญหาเรื่องครอบครัวมากมาย และกลายเป็นคนมีอารมณ์แปรปรวนรับมือยาก จึงทำให้เขาไม่ค่อยมีเพื่อน และความจริงนี้ถูกยืนยันในช่วงไม่กี่

ปีที่ผ่านมาที่เขานับถือคำสอนของศาสนาพุทธเรื่องการปล่อยวาง จนถึงกับมีข่าวว่าในอนาคตเขาอยากมาบวชที่เมืองไทยเลยทีเดียว “ผมเสพติดอะไรหลายๆอย่างทั้ง ยา, อาหาร, ผู้หญิง และการพนัน ผมไปสุดทุกด้าน.. ผมอาจจะเคยทะเยอทะยานเหยียบย่ำคนอื่นๆ แต่ต้องยอมรับว่าผมไม่ได้ทำไปให้ตัวเองดูแย่ แต่ผมทำเพราะผมต้องการ

แสวงหาการเป็นเบอร์ 1 ให้กับตัวเอง” รอนนี่ โอซัลลิแวน ในวัย 43 ปี ย้อนกลับไปมองช่วงเวลาที่เกิดขึ้นกับเขาในอดีต เหตุผลที่หาคำตอบไม่ได้? อ่านมาถึงตรงนี้คุณอาจจะสงสัยว่า สุดท้ายแล้วคำตอบก็ไม่ชัดเจนขึ้นเลยว่าใครเก่งกว่ากัน และจะอ่านมาทำไมตั้งยืดยาว.. แต่อย่างน้อยมีอีกมุมหนึ่งที่จะทำให้คุณเข้าใจว่า ทำไมการเถียงกัน

ระหว่าง เฮนดรี้ และ รอนนี่ จึงไม่ลงตัว และไม่มีใครยอมรับอีกฝ่ายเลย เหตุผลก็คือต่างคนต่างใช้ชีวิตกับสนุกเกอร์จนสุดทาง ทั้งคู่ต้องสูญเสียชีวิตส่วนตัวไปในการแลกกับความยิ่งใหญ่ในวงการสอยคิว เฮนดรี้ และ รอนนี่ ให้สัมภาษณ์ไปในทางเดียวกันว่า ความทะเยอทะยานทำให้พวกเขามองไม่เห็นคนรอบข้าง คิดแต่จะประสบความ

สำเร็จ ซึ่งแม้ปลายทางจะเป็นเช่นจริงๆ แต่พวกเขาทั้งคู่ต่างคิดเหมือนกันว่าตนเองได้ทำอะไรที่สุดโต่งจนเกินไป รอนนี่เริ่มเล่ามุมมืดของเขากับ BBC ว่า “เมื่อผมเข้าสู่โลกของสนุกเกอร์ มันเหมือนกับผมเดินเข้าสู่อุโมงค์ที่ลึกและมืดพอจะปิดกั้นทุกๆคนรอบตัว ยิ่งผมรู้สึกสนุกและเร้าใจ ผมก็ยิ่งขุดอุโมงค์เข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งเอาเข้าจริง

แล้วความสัมพันธ์กับมนุษย์ด้วยกันนี่แหละที่สำคัญที่สุด เราเองก็ต้องเข้าอกเข้าใจคนอื่นๆบ้าง” ขณะที่เฮนดรี้ก็ไม่ต่างกันสักนิด สนุกเกอร์ทำให้เขาเปลี่ยนไปเยอะ ใช้ชีวิตด้วยความมุ่งมั่นทะเยอทะยานจนกลายเป็นความเครียด ไม่สนิทกับใครจนกลายเป็นเหมือนสัตว์ป่าที่ถูกเลี้ยงขึ้นมาเพื่อเอาชนะนั่นเอง แม้ปลายทางต่างคนก็ต่างลดความ

ตึงและปล่อยชีวิตให้หย่อนลงบ้าง แต่ของอย่างนี้มันเปลี่ยนกันยาก พวกเขามีชีวิตอยู่เพื่อเป็นผู้ยิ่งใหญ่ หายใจเข้าและออกเพื่อชิงความเป็นหนึ่ง อยู่ 20 กว่าปี ดังนั้นการจะให้บอกว่า “ผมสู้หมอนี่ไม่ได้ 100%” คงเป็นคำพูดที่ทำลายสิ่งที่ตัวเองสร้างมาตลอดชีวิตก็ว่าได้ ซึ่งคงไม่มีอยากจะพูดแบบนั้นแน่ แม้ว่าในใจของตนเองอาจจะมีคำ

ตอบแบบเซอร์ไพรส์ๆ ซ่อนไว้ก็เป็นได้ ท้ายที่สุด มันถูกแล้วที่ไม่มีใครยอมบอกว่าอีกคนหนึ่งเก่งกว่าตนเอง เพราะนั่นแหละคือสิ่งที่ทั้งคู่เป็น และทำให้คำถามในการหาเบอร์ 1 ของโลกสนุกเกอร์เป็นคำถามคลาสสิกที่พร้อมทำคนให้เถียงและทะเลาะกันได้เสมอ ไม่เว้นแม้กระทั่งทุกวันนี้

 

คลิกเลย >>> UFABETWINS

อ่านข่าวอื่นๆที่ >>> https://www.wpgheli.com